Moliere był najwybitniejszym francuskim komediopisarzem. Otrzymał staranne wykształcenie. Po ojcu miał objąć posadę tapicera królewskiego, lecz zaangażował się do zespołu teatralnego prowadzonego przez aktorską rodzinę Béjart. Był założycielem Teatru Znakomitego, a po jego bankructwie przez 12 lat grywał na prowincji. Po powrocie do Paryża zajął się tworzeniem komedii, które w sposób krytyczny ukazywały ówczesną rzeczywistość. Piętnował ludzką głupotę, zawiść, obłudę, śmiał się z ułomności i szydził z postaw, których nie akceptował. Obnażał wady i przywary zarówno mieszczan, jak i elit. „Lekarz mimo woli” to klasyczna farsa nawiązująca do schematu commedi dell arte.
Jej tematem jest kpina z medycyny wszystkowiedzącej, z bufonady i głupoty. W sztuce tej lekarzem mimo, a nawet wbrew swej woli, zostaje wiejski drwal Sganarel. Słudzy zacnego Geronta szukają właśnie lekarza, który umiałby pomóc córce ich pana, dotkniętej nagłą niemocą. Żona drwala przekonuje ich, że już znaleźli niezrównanego doktora, jest to jednak dziwak, udający nieuka i gbura - tylko tęgą porcją batów można go zmusić, by rozwinął swe zdumiewające talenty medyczne. W ten sposób wykreowany na lekarza Sganarel zjawia się w domu Geronta, pogrązonego w żalu, że choroba córki, która nagle oniemiała, odwleka ślub jedynaczki z zamożnym konkurentem. Zręcznie posługując się pseudołacińskim bełkotem, oszust z powodzeniem gra rolę uzdrowiciela.
