Rynek pracy wciąż pod kreską

Kryzys na rynku pracy w Tomaszowie Mazowieckim trwa nieprzerwanie od kilkunastu lat. Wywołał go upadek największych lokalnych przedsiębiorstw, w tym przede wszystkim ZWCh „Chemitex - Wistom”, zatrudniającego w okresie swej świetności kilka tysięcy osób. Klęska firmy to przede wszystkim efekt złego zarządzania, niedostosowanego do nowych warunków gospodarki rynkowej. Niestety „wistomowski” styl zarządzania wciąż jest u nas obecny.

Tragiczną sytuację Wistomu ratować miał tajwański inwestor, do którego dzisiaj nikt się nie chce przyznać i nie wiadomo w sumie, kto go do Tomaszowa sprowdził. Według najpopularniejszej, funkcjonującej wersji trafili oni na ulicę Spalską za sprawą ówczesnego posła AWS, Mirosława Kuklińskiego. Być może, gdyby działania przyniosły sukces, chętnych do podpisania się pod nim byłoby więcej.

Solidność bizensowego partnera wspierał ówczesny wcepremier polskiego Rządu, Janusz Tomaszewski, który wykazał się nawet tak daleko idącym poświęceniem, że odwiedził tomaszowską Oczyszczalnię Ścieków, która wówczas była od momentu jej budowy w wistomowskim władaniu. Na szczęście ten strategiczny obiekt udało się przejąć miastu. Dzięki temu dzisiaj istnieje możliwość jej zmodernizowania oraz skanalizowania części miasta dotąd nie mającej dostępu do sieci.

Podpisano umowę i jak zawsze "odtrąbiono" sukces. Tomaszowianie przez moment mogli poczuć się jak prawdziwy gospodarczy "tygrys". Dziesiątki hektarów przemysłowych gruntów, z bocznicami kolejowymi, budynkami i infrastrukturą, zmieniło właściciela. Akt notarialny podpisano, wpłacono część należności. Na tym się jednak korzyści finansowe dla Skarbu Państwa, ale i miasta zakończyły. Inwestor do dzisiaj nie spłacił swoich należności, ponieważ jak donosiły media trafił do azjatyckiego więzienia.

Zanim jednak do tego doszło powołano spółkę i powieszono dwujęzyczną tablicę, która oznajmiała, że w tym miejscu istniał "Polsko - Tajwański Park Przemysłowy". Funkcjonował on jedynie tylko na przysłowiowym papierze. Spółka szybko ogłosiła upadłość a we władnie majątkiem dawnego przemysłowego giganta wszedł syndyk masy upadłościowej, który utrzymuje się z masy upadłościowej wyprzedając co się tylko da i wynajmując, co tylko nadaje się do wynajęcia. Sytuacja taka trwa od kilkunastu już lat. Niektóre z decyzji budziły kontrowersje i protesty, jak ta o sprzedaży wymiennikowni na osiedlu Strzelecka razem ze znajdującymi się obok niej garażami

Protesty pracowników angażowały Radę Miejską, lokalnych polityków oraz przyciągały ogólnopolskie media. Zakład stał się bohaterem jednego z wydań prowadzonego przez Elżbietę Jaworowicz programu "Sprawa dla reportera". Jego los był jednak przesądzony. Zaczęła się, stopniowo narastająca, fala niekontrolowanej grabieży i nieszczenia. Legalnie, półlegalnie i całkowicie nielegalnie zaczęto wycinać wszystko, co tylko dało się zamienić na pieniądz w punktach skupu złomu. Znikały nawet szyny kolejowe, których przecież nie można wywieźć z terenu zakłądu dwukołowym wózkiem. Tony, kwasoodpornej blachy znikały w okamgnieniu. W ich miejsce zjawiły się niebezpieczne odpady, które nie wiadomo kto i kiedy pozostawił.

Czy zatem Tomaszów Mazowiecki ma szansę znowu stać się miastem przemysłowym, gdzie rozwija się nie tylko handel w blaszanych, wielkopowierzchniowych sklepach? Z całą pewnością na powstanie u nas firm zatrudniających tysiące ludzi nie ma co liczyć. Uniemożliwia to postęp techonologiczny, jaki dokonał się na przestrzeni ostatnich 20-30 lat. Dzisiejsze przedsiębiorstwa to najczęściej kilkadziesiąt lub kilkuset pracowników produkcyjnych. Należy jednak o nie zabiegać i tworzyć warunki niezbędne do ich rozwoju. Samo położenie geograficzne i poprawa układu komunikacyjnego to zbyt mało, by stać się interesującym partnerem wśród innych walczących o inwestycje miast. Bo co niby możemy zaproponować takiego, co mogłoby nas pozytywnie odróżnić np. od Radomska lub Rawy Mazowieckiej? 

Bezrobocie w liczbach na koniec maja 2012