W Luboczy Błogosławiony o. Stanisław był kapelanem na dworze Jakuba Karskiego herbu Jastrzębiec w latach 1671–1673, gdzie wprowadził zwyczaj śpiewania różnica, który przetrwał u Karskich przez wiele pokoleń.
Ojciec Stanisław pogrążał się w głębokiej modlitwie, szukał samotności, spacerując po polach. Gdy służąca kiedyś poszła prosić go do stołu, widziała, jak unosił się pół łokcia nad ziemią, trwając w zachwycie.
Jego pierwszy biograf pisze, że dzięki jego modlitwom młody Józef Karski odzyskał zdrowie, gdy wpadł pod koła wozu i leżał w domu nieprzytomny. Ojciec Stanisław miał zawołać „Józefie, wstawaj i pospiesz się służyć mi do Mszy Świętej”.
We wrześniu 1671 roku w Luboczy przed obrazem przedstawiającym Niepokalanie Poczętą Dziewicę Maryję, przywdział biały habit. Opracował projekt ustawy dla przyszłego zakonu pt. „Norma vitae” (Reguła życia), a także napisał traktat moralny i ascetyczny pt. „Templum Dei Mysticum” (Mistyczna Świątynia Boża), który miał kilka wydań. Dał w nim wyraz przekonaniu, że również ludzie świeccy, a nie tylko zakonnicy i kapłani, są wezwani do świętości. Jest to jedno z najwybitniejszych dzieł w polskiej literaturze ascetycznej XVII wieku.
Napisz komentarz
Komentarze