Reklama

„Za chlebem”

Dla przypomnienia to tytuł smutnej, pozytywistycznej noweli H. Sienkiewicza opowiadający o emigracji, czyli poszukiwaniu lepszego bytu czy po prostu pracy, której nie było w ojczyźnie. Dzisiejsze za chlebem ma w mojej ocenie inny wymiar i chyba czasem spędza sen z powiek niejednym rządzącym. Ale nie o historii, a o życiu i polityce w teraźniejszym wymiarze emigracji kilka moich przemyśleń na dziś. No cóż, przecież emigracja jest kobietą.

29.06.2018 08:33 (aktualizacja 17.08.2023 02:13)

- Do tej pory obowiązywał mit emigracji politycznej, w którym to mężczyzna uciekał przed opresyjnym systemem. Dziś połowa Polaków, którzy emigrują to kobiety - mówi dr Anna Kronenberg. Te kobiety to obecnie przedsiębiorcze, dobrze wykształcone i silne singielki. Emigracja jednak ma różne wymiary, bo przecież to ta, której się boimy, i która zabiera nam pracę (pejoratywnie traktowani pracownicy z Ukrainy), ale i daje wymierne zyski.

Ja jednak spróbuję pochylić się głębiej i wciągnąć do dyskusji jeśli nie na forum to przynajmniej do dyskusji z samą sobą. Pytań mam wiele. Ostatnio długą rozmowę przy polskiej kolacji czyli angielskim obiedzie w „obcym języku” o ekonomicznych i politycznych aspektach emigracji prowadziłam z absolwentem jednej z najbardziej prestiżowych uczelni Oxwordu. I o dziwo zgadzaliśmy się w jednym znaczącym aspekcie, migracji zarobkowych między innymi na terenie UE. Otóż uważamy, że jeśli w danym kraju UE za płacone przez obywateli podatki wykształcono bardzo dobrego specjalistę powinien on mieć obowiązek odpracować to co otrzymał jeśli chce zmienić miejsce zarobkowania.

Być może wiele osób się z takim podejściem nie zgadza, ale wiele argumentów nie tylko ekonomicznych przemawia za takim rozwiązaniem. Argumenty ekonomiczne są proste, wykształcenie specjalisty to koszt ok. 500 tys. zł, a pozostałe (wprawdzie ograniczające wolność) są może bardziej prozaiczne, ale są. To przede wszystkim fakt, iż podkradanie specjalistów za wyższe wynagrodzenia jest tańsze niż wyszkolenie „swoich”, którzy i tak zarobione pieniądze wydadzą tam gdzie żyją, ale przede wszystkim żyjąc na emigracji są zawsze o szczebel niżej niż rodzimi, ale i bardziej uważni, a co za tym idzie mniej wymagający i nie generujący socjalu, a odprowadzający podatki lokalnie.

Czyli jeśli chcemy naukę pobierać za własne pieniądze, zarobione, pożyczone, stypendialne czy ofiarowane przez zamożnych rodziców pracujmy gdzie chcemy, ale jeśli mój kraj, moje miasto zapłacili za moje wykształcenie mają prawo wymagać ode mnie lojalności.

I tu pojawia się argument czemu mam pracować w mojej ojczyźnie za mniejsze stawki niż obywatel innego państwa w Unii? Żyć nerwowo i na bieżąco?

Kilka lat temu moja koleżanka w Anglii wstydziła się swojego pochodzenia, bo obiegowa opinia mówiła, że Polak to kombinator, złodziej, oszust, ale super fachowiec, a dziś… To My Polacy mówimy tak o pracownikach z Ukrainy, nie chcemy, aby mieszkali w naszej okolicy bo może mają gruźlicę, albo wbiją nam nóż w plecy, ale też nie chcemy wykonywać ciężkiej pracy za stawki, które są dla nich wysokie.

Co więcej spoglądamy na nich z politowaniem jak robią zakupy w biedronce. A to przecież dla większej części nas największym codziennym problemem jest kwestia promocji w wielkopowierzchniowych czy sieciowych sklepach. Pytanie: czy pracownicy ze Wschodu będą chcieli w takiej Polsce się osiedlać tak jak Polacy na Wyspach oraz kolejne czy przez przypadek nie wylejemy dziecka z kąpielą ograniczając możliwość migracji zarobkowych na terenie Unii Europejskiej?

W Polsce mamy coraz więcej Białorusinów, Litwinów i Ukraińców. Widać to również w Tomaszowie. Ten proces nie działa jednak tylko w jedną stronę. My też coraz częściej wyjeżdżamy na wschód. Nie tylko ze względu na powiązania rodzinne, ale również coraz częściej po to, aby robić tam biznes. Nie zapominajmy, że Rzeczpospolita Obojga Narodów czyli wspólnota zbudowana na współpracy Polaków, Rusinów, Ukraińców i Litwinów to nasze korzenie.

Ale do brzegu, to My w Polacy na Wyspach traktowani jesteśmy sprawiedliwie, pracujemy godnie i płacimy podatki powyżej 11 tys. funtów zarobionych rocznie, uczymy się tolerancji, cierpliwości i szacunku, akceptacji prawa. Ukraińcy w Polsce traktowani są z pogardą tak jak i Ci, którzy pracują bardzo ciężko za obniżone stawki w Tomaszowie, a przecież w procesie emigracyjnym nie o to powinno nam chodzić. Bo przecież skoro u nas ktoś chce pracować, osiedlić się, wydawać pieniądze, płacić podatki, to co za różnica skąd pochodzi.

Biorąc pod uwagę europejski problem niżu demograficznego i emigrację młodych Polaków nie wydaje mi się aby tzw. 500 plus rozwiązało problem. Więc może warto pomyśleć o stworzeniu lepszego życia dla tych, którzy chcą pracować w naszym mieście niźli tylko mścić i kląć jeśli obok nas w opłakanych warunkach mieszka ciężko pracująca w zakładzie mięsnym Ukrainka, która nie ma na chleb dla dziecka, które zostało w biedzie na wschodzie…

Data dodania: 29.06.2018 08:33

Podziel się

Oceń

Napisz komentarz

Komentarze

Ng 01.07.2018 23:27

Czytam komentarze i... Niesamowicie raduje mnie, że nasze miasto jest takie pełne tolerancji ;) No dobrze... Pożartowaliśmy. Pośmialiśmy sie. Poudawaliśmy dobrych samarytan i innych ecce homo. A realia? Realia wyglądają zupełnie inaczej. Zero tolerancji. Homofobia. Ksenofobia. To rządzi w tym mieście. Wystarczy poczytać komentarze pod różnymi postami. Ot choćby tym, który informuje, że trzyosobowa rodzina repatriantów przyjedzie do Tomaszowa i że miasto ze środków pozyskanych ze specjalnej puli (bodaj ministerstwa) wyremontowało i wyposażyło dla tych ludzi dwupokojowe mieszkanie, oraz że zapewni im kurs języka i pomoc w znalezieniu pracy. Ile tam nienawiści, jadu, złożeczeń, przekleństw i innych "miłych i pełnych miłości" słów padło, to trzeba jednak przeczytać

realia polskich biznesmenów 01.07.2018 12:53

Tak się zastanawiam czy pracować przy układaniu kostki po12h za 12zł bez umowy u "pracodawcy"który nawet podczas 40stopniowych wody nie kupi czy wyjechać za granicę i zarobić tam przez miesiąc tyle co u tego pseudobiznesmena....?

♥ 01.07.2018 14:29

Zapomniałeś dodać, że za granicą otrzyma 12 euro/godz. pracy. To daje około 52 zł/godz. (aktualny kurs euro to 4,3629 zł).

Maniek 30.06.2018 15:26

Znam wielu Ukraińców pracujących w naszym mieście, może nie jakoś bardzo dobrze ale niejednokrotnie z nimi rozmawialem. Są to po prostu normalni ludzie, mają swoje plusy i minusy tak samo jak wszyscy inni, nie patrzę na nich z pogardą ani nie uważam się za lepszego, moim zdaniem należy się cieszyc, ze chcą w tym kraju mieszkać i pracować. Zaryzykuje nawet stwierdzenie, ze należy im to ułatwić i pomagać bo kto jeśli nie oni ? Sytuacja demograficzna jaka jest każdy widzi, ktoś musi wspomóc naszą gospodarkę pracownikami. I znacznie lepiej zarówno dla nas jak i dla nich było by aby warunki tutaj pozwalały przyjeżdżać im tu całymi rodzinami, razem z dziecmi, które to wykształciły by się w naszych szkolach co pozwoliło by na znacznie lepsza asymilacje.

<> 29.06.2018 13:50

Wydaje mi się, że nikt nie patrzy z pogardą na ciężko pracujące w Polsce ukrainki, a wręcz przeciwnie. Ja osobiście współczuję tym kobietom ciężko tyrającym na chleb dla dzieci pozostawionych w swoim miejscu zamieszkania. Często się zdarza, że te dzieci pozostawiają pod opieką męża nadużywającym trunków, a przesłane do ojczyzny zarobki są po prostu przepijane przez tych "tatusiów".

marek 29.06.2018 09:52

Po przeczytaniu tego tekstu, a najbardziej na temat przybyszy ze wschodu, od razu poczulem niezgode z tym co autorka napisala, byc moze autorka ma takie wewnetrzne przemyslenia i doswiadczenia w tym wzgledzie, byc moze w autorce klebią sie uczucia pychy, wyzszosci i pogardy do innej nacji. Ja takowych nie mam,a w Biedronce jestem milym w stosunku do tych nacji, nie boje sie ze moze maja gruzlice, badz choroby zakazne. My ok 30 lat wstecz rowniez podobnie wygladalismy, prosze sobie spojrzec na stare zdjecia..... Ja i wszyscy ktorych znam nie mamy podobnych odczuc o jakich pisze autorka. Byc moze cos ze mna i moimi znajomymi jest nie tak, ze nie wpisujemy sie w obraz kreowany i opisywany, przez tą czesc polskiego spoleczenstwa ktora siebie mianowala na "elity"? Doskonale pamietam czasy o 30 lat wstecz i mam je w glebokiej pamieci i ta pamiec nie pozwala mi patrzec na drugiego czlowiweka w ten sposob jak to opisuje autorka tego tekstu. Mam nadzieje ze spojrzenie autorki jest odosobniona opinią , bo w przeciwnym razie bede musial stwierdzic ze, czlowiek czlowiekowi, wróg,ze to ja zyje w jakiejs izolacji nie majac kontaktu z rzeczywistoscia. Poki co to jeszcze wierze w ludzi i mam jako takie poczuciem ufnosci i wiary!!!!!

autorka 29.06.2018 10:22

Cieszę się, że z Pana znajomymi jest coś nie tak. wpis w blogu miał na celu między innymi wywołanie dyskusji. Dlaczego, odpowiedź jest prosta, wiele osób z elit jak pan to określił, ale nie tylko widzi pracujących ze Wschodu w Tomaszowie jako zło i diabła w jednym, wystarczy posłuchać co się mówi na ulicach i nie tylko bo i na salonach.

Reklama