nasiono-record

SpaceFest! to festiwal muzyki shoegaze, space rock i alternative, na który składają się koncerty, warsztaty dla muzyków z Polski i zagranicy, spotkania z legendarnymi wykonawcami alternatywnymi, konkurs dla młodych zespołów, wydawnictwa płytowe.

Choć Joanna Kuźma, wokalistka zespołu Folder , deklaruje, że skład zespołu to trio: Asia, Kicek i Micek, to pod nazwą Asia i Koty de facto kryje się jej solowy projekt. Wokalistka wciela się w rolę singer/songwritera, przywołując skojarzenia ze złotymi latami 60’. Akompaniując sobie na gitarze lub na pianinie śpiewa piękne, melodyjne i niezykle smutne piosenki. Jej przejmujący głos i pełne emocji interpretacje nasuwają skojarzenia z takimi artystkami jak PJ Harvey, Tori Amos czy Cat Power. Teraz powraca do nas z nowym albumem zatytułowanym "Miserable Miaow"

Ta płyta to prawdziwy kosmos, ponieważ koncert międzynarodowego, kilkunastoosobowego projektu Pure Phase Ensemble, który na warsztatach prowadzonych przez saksofonistę Raya Dickaty'ego, współpracownika takich legend, jak Sonic Youth czy Spiritualized przygotował autorskie kompozycje inspirowane płytą„Pure Phase”zespołu Spiritualized (przed laty ikony spacerocka) był prawdziwym wydarzeniem pierwszej edycji Festiwalu SpaceFest, którego pomysłodawcą jest Karol Schwarz, założyciel wydawnictwa Nasiono Records.

Drugim singlem z nadchodzącego, debiutanckiego albumu grupy The Shipyard jest tytułowy 'stoczniowy' dźwiękowy manifest zatytułowany "Wodowanie". Za klip odpowiedzialny jest Robert Suszko (autor obrazów do utworów m.in Heart & Soul, Kiev Office, Karol Schwarz All Stars, Asia i Koty)

Jak ważna bywa równowaga w świecie dowodzi fakt, że nawet na niszowych biegunach życia społecznego waga i przeciwwaga starają się być ze sobą zrównoważone. Jeśli w transmisjach telewizyjnych dominują wykonawcy z rodowodem muzyki łatwej i przyjemnej, to zupełnie na przeciwległym końcu wspomnianego faktu leżą wytwórnie, o istnieniu których co prawda nigdy nie dowiemy się z telewizji, ale za to (jeśli tylko interesuje nas nieco ambitniejszy repertuar niż festiwalowe „cała sala śpiewa z nami i z nami fałszuje”) ich misją jest tworzenie muzycznej alternatywy dla wszechobecnej w mediach łatwizny.

Kolejne wydawnictwo prezentujące gdańską scenę alternatywną. Tym razem Nasiono Records przygotowało płytę z zapisem koncertu Pure Phase Ensemble, jaki zarejestrowano podczas pierwszej edycji festiwalu SpaceFest! w grudniu 2011.

Dzisiaj, chcemy polecić Wam, najnowsze wydawnictwo wytwórni Nasiono Records. Jest nim płyta gdańskiego tria Popsysze. „Popstory” to doskonała propozycja na lato. Już od pierwszych dźwięków mamy do czynienia z alternatywnym „łojeniem” łączącym najlepsze elementy rockowych eksperymentów minionych 40 lat, od psychodelii, przez punk rocka, po grunge.

"King Of Noise" to drugi singiel z nadchodzącej płyty "Nasiono Swap Singers" - czyli dekonstrukcyjno - twórczej premierowej kompilacji artystów z trójmiejskiej oficyny wydawniczej Nasiono Records.

Karol Schwarz All Stars nagrywa kolejną płytę! Czterech śmiałków - Jakub Noga, Michał Miegoń, Artur Bieszke, Karol Schwarz - będzie przemieszczać się w zakrzywionej czasoprzestrzeni muzycznej między 13 a 16 kwietnia. Mają zamiar wrócić do naszego wymiaru z gotowym materiałem dźwiękowym.

Marla Cinger to muzyczny projekt, który został wyposażony w jak najlepsze referencje. Zarejestrowana w jego ramach płytka „Hexagon” to w końcu autorski pomysł Joanny Kucharskiej, utalentowanej basistki z zespołu Kiev Office. Alternatywa splata się na niej z akustycznymi dźwiękami, nie tracąc ani na chwilę swojej przebojowości rodem z gdyńskiego wybrzeża. Ta muzyka to artystyczny krok naprzód (Maria Cinger ma już na swoim koncie album „Congs”), w stronę elektroniki splecionej z brzmieniem półakustycznego basu i żeńskim wokalem. Niech z tego powodu nikt nie próbuje wymawiać słowa „feminizm”. Nie ma „kobiecej alternatywy”, tak jak nie ma „kobiecej poezji” i „kobiecych zawodów”. Jest albo dobra albo zła alternatywa i/lub poezja, zły albo dobry fachowiec. Nie mają dziś zastosowania w szeroko pojętej kulturze takie pojęcia jak „solidarność jajników” i „dominacja testosteronu”.

Organizatorzy SpaceFest! ogłaszają konkurs dla młodych (i nie tylko) zespołów, w którym nagrodą jest występ na festiwalu (9-10.XII.2011) oraz wielośladowa rejestracja koncertu. Warunkiem udziału w konkursie jest przesłanie na adres organizatora płyty CD/DVD z minimum 30 minutami repertuaru, nagranego w jakiejkolwiek formie: z koncertu, z próby, z kasety demo (tak to się kiedyś ładnie nazywało), a także z płyty nagranej własnym sumptem lub przez niezależnego wydawcę. Uczestnikami Konkursu mogą być zespoły muzyczne z terenu Polski, nawiązujące swoją twórczością do gatunku shoegaze, spacerock, alternative, funkcjonujące na scenie muzycznej co najmniej od 6 miesięcy.

Czy można dzisiaj promować własną twórczość bez skorzystania z personaliów artystów stojących za jej ostatecznym kształtem? Można przynajmniej podejmować takie próby, wskazujące na chęć utrzymania własnej autonomii wyrażanej w stosunku do reszty muzycznej branży przy pomocy wystawionego palca. „Zawsze bliżej nam było do takich kapel jak Residents, Sun City Girls, czy Underground Resistance, które nie używają własnych wizerunków do kreowania sprzedaży płyt. Dlatego czasami występowaliśmy pod pseudonimami, nie chcemy promować siebie wierząc może naiwnie że muza się sama obroni. Więc "Nobody" to także maska, którą zakładamy. Taka gra z tożsamością” – mówili w wywiadach sami muzycy nazywając swój zespół Mordy, a siebie określając mianem „Nobody”.

Muzyce punkowej granej w Polsce Rzeczpospolitej Ludowej niemal od zawsze towarzyszyło hasło: „trzy akordy, darcie mordy”. Słuchając, po prawie trzydziestu latach od tamtej historii, płyty wydanej w tym roku dochodzę do wniosku, że przez ten czas niewiele się w tej kwestii zmieniło. Swojski punk to wciąż przede wszystkim akordy i „darcie mordy”. W przypadku prezentowanego materiału przekaz odnoszący się do nazwy grupy, która brzmi Born in the PRL, przypomina mi o tamtym podejściu do punkowego grania. Urodzeni w „peerelu” powinni pamiętać (jeśli urodzili się u jego schyłku – choćby z opowieści) o reglamentacji (kartkach na podstawowe produkty, kolejkach i pustych półkach w sklepach), godzinie milicyjnej w stanie wojennym, warkocie syrenek, trabantów, wartburgów i warszaw na szarych ulicach. Akademiach ku czci, koszulach non iron i krajowych „dżinsach” marki „Odra”. Lusterkach z czterema pancernymi na rewersie. Wczasach i koloniach w Kołobrzegu. Grze w kolarzy i zabawie w chowanego. Wszystkie te dobre i złe chwile minęły jak łzy w deszczu…

Kochajmy chudzielców, tak szybko tyją (podpisują kontrakty z „majorsami”)! Prawda jest jednak taka, że prawdziwy tygiel, w którym od pewnego czasu „gotuje się” i „kipi” naprawdę interesująca muzyka, znajduje się gdzieś daleko poza mainstreamem (kuchnią z aluminium). I akurat sporządzanemu w nim wywarowi nie są absolutnie potrzebne przyprawy oparte na emulgatorach – to zupa z prawdziwych muzycznych kości. Jeżeli myślicie, że polski rosół (przepraszam!), rynek muzyczny niemal w całości mieści się w dwóch garach; tym opolskim i tym sopockim, to ja Wam mówię: opróżnijcie ich zawartość na trawnik, a przez okno wyrzućcie cały zapas maggi, kucharka, kostek rosołowych i mięcha z supermarketu!

Naczelną jednostką chorobową dzisiejszej muzyki jest wszechogarniający ją rak pospolitej komercji. Dlatego tak niezwykle istotne dla uleczenia tej śmiertelnej choroby są tzw. „inicjatywy oddolne”, a więc absolutnie nie komercyjne, „znachorskie”, oparte na bajdach i wierzeniach ludowych oraz na przesądach podwórkowych lub piwnicznych; z „zachodnia” – undergroundowych. Jeśli dzisiejszy rynek muzyczny kształtują programy, w których występuje Kuba Wojewódzki and s-ka, to Karol Schwarz All Stars skazany jest na granie w podziemiach metra a jedyny telewizor, w którym zespół mógłby się pojawić to wystawiony przez lokatora z trzeciego piętra zepsuty odbiornik marki Neptun, i to pod warunkiem, że muzycy znaleźliby się na tyle blisko jego spalonego kineskopu, że zdołaliby się w nim jakoś odbić.

Już kilka razy miałem przyjemność pisać o płytach wydawanych przez niezależne, trójmiejskie wydawnictwo Nasiono Records. Na naszych łamach pojawiai się już Borys Kossakowski i grupa Marla Cinger ze swoją basową „siła przewodnią” Joanną Kucharską. Tym razem mam w ręku EP-kę solowego projektu innej wokalistki, na co dzień grającej w zespole Folder , Joanny Kuźmy, występującej tym razem pod enigmatyczną nazwą „Asia i koty”. Na płytce nie znajdziemy jednak typowych dla tych zwierząt wiosennych popisów wokalnych ale delikatne i kojące mruczenie jak kołysanka śpiewana dziecku na dobranoc.

Marla Cinger, to trójmiejska grupa , grająca muzykę wymykającą się ocenie en face. Płyta „Congs”, jaką otrzymaliśmy jakiś czas temu z wytwórni Nasiono Records rodzi mieszane uczucia. Z jednej strony ciekawe, choć nieco monotonne brzmienie gitary basowej, na które nałożone zostały dźwięki gitary akustycznej, nie powala zbyt wielką wielowątkowością. Z drugiej odpowiednio wkomponowany, ciekawy i dojrzały wokal Joanny Kucharskiej znanej z gry na bass-wiośle w Kiev Office powoduje, że płyty za każdym razem słuchamy z prawdziwą przyjemnością.

Trzymam w ręku okładkę płyty, która nie daje się zaszufladkować. Totalnie pokręcona, mieszająca style i nieprzewidywalna „Jest taka opcja” to wydana nakładem niezależnej wytwórni Nasiono Records Karola Schwarza debiutancka płytka zespołu Kiev Office. Zespół pochodzi z Gdyni i w swoim trzyosobowym składzie (Michał Miegoń, Joanna Kucharska, Krzysztof Wroński) tworzy niezwykłą muzykę, w której pobrzmiewają zarówno kołyszące instrumentalne dźwięki jak i post-punkowe zgrzyty.

W 1980 podczas kolejnej edycji Konkursu Chopinowskiego furorę zrobił chorwacki pianista Ivo Pogorelic. Uwagę zwrócił swoją wychodzącą poza tradycyjne schematy interpretacją kompozycji. Równie nietuzinkowym artystą jest gdański muzyk Borys Kossakowski, którego najnowszą płytę Sunday Tracks - Piano Solo Dub wydała wytwórnia Nasiono Records.