Symbolicznym zakończeniem wydarzenia będzie wygłoszenie referatu o zabytkach sakralnych nad Pilicą (głównie krzyżach i kapliczkach) wykonanych z elementów uzbrojenia i wyposażenia wojskowego. Referat ten będzie miał miejsce przy znajdującym się w Skansenie krzyżu przydrożnym, wykonanym z lufy od rozbitej armaty i z łusek od nabojów artyleryjskich, którego historia będzie stanowiła rdzeń referatu.
Ponadto głównej wystawie towarzyszyć będzie mała wystawa „Sakralna sztuka okopowa” na której zaprezentowane zostaną niewielkich rozmiarów eksponaty sakralne wykonane z elementów uzbrojenia (głównie łusek, pocisków i naboi).
25 Pułk Piechoty AK (25 pp) – powstał ok. 15 lipca 1944 r., na bazie oddziałów partyzanckich i dywersyjnych Inspektoratu Piotrkowskiego AK, jako element akcji „Burza”. Działał w lasach koneckich i przysuchskich (kieleckie) do 9 listopada 1944 r., kiedy to został rozkazem d-cy – mjr. Rudolfa Majewskiego (ps. „Roman”, nast. „Leśniak”) – rozformowany jako oddział zwarty, z poleceniem prowadzenia dalszej walki małymi oddziałami, ze względu na duże nasycenie terenu operacyjnego wojskami npla, uniemożliwiające efektywne prowadzenie działań partyzanckich w dużej grupie bojowej. Ostatnie walki rozformowanego pułku stoczyły oddziały: „Bończy” (25/26 XI 1944) i „Wichra” (3 XII 1944). Potem, do końca okupacji niemieckiej na tym terenie, brak realnej działalności. Od 3 stycznia 1945 r. nominalnym d-cą Pułku został mjr H. Moraczewski, ps. „Morus”, do czasu wejście w kilkanaście dni później na ten obszar regularnych jednostek Armii Czerwonej 1 Frontu Ukraińskiego, w ramach tzw. „ofensywy styczniowej”. W swojej tradycji bojowej nawiązywał do przedwojennego piotrkowskiego 25 Pułku Piechoty WP, który zapisał chwalebne karty bojowe podczas kampanii wrześniowej 1939 r., m.in. w bitwie pod Bąkową Górą.
Napisz komentarz
Komentarze