Miasta partnerskie to forma partnerstwa między miastami w różnych krajach, która ma na celu wymianę kulturalną, gospodarczą i informacyjną. W Europie formę tę powszechnie określa się terminami: miasta bliźniacze, miasta przyjacielskie lub miasta partnerskie.
Celem partnerstwa miast jest współpraca ludzi, niezależnie od granic państwowych. Często początkiem partnerstwa miast są osobiste kontakty między ich mieszkańcami (np. grupy polonijne). Ale nie tylko, równie często pierwszym krokiem są partnerstwa szkół w poszczególnych miastach. Gdy pierwsze lody są przełamane i kryteria partnerstwa spełnione, ma miejsce oficjalna wizyta prezydenta miasta i naturalnie rewizyta. Nawiązanie partnerstwa następuje przez podpisanie obustronnie odpowiedniego dokumentu o partnerstwie.
Do grona miast partnerskich Tomaszowa Mazowieckiego należą cztery miejscowości z Europy i jedna z Azji.
Polonezköy - po polsku Adamopol to polska wioska w Turcji. Została założona w połowie XIX wieku jako osada polskich emigrantów na obrzeżach Stambułu, po azjatyckiej stronie cieśniny Bosfor. Do roku 1960 była to typowa wieś rolnicza, w której obok tureckiego używany był również język polski, pielęgnowano polskie obyczaje. W drugiej połowie XX wieku miejscowość zmieniła charakter na typowo turystyczny. Na oficjalnej stronie Adamopolu możemy przeczytać "obecnie Adampol łączy nowoczesny styl życia i tradycję. Wyjątkowy klimat tworzą malownicze wille i niemal rajska natura, hotele i pensjonaty, restauracje i zielone parki... Adampol słynie ze świeżego powietrza, naturalnego piękna, lokalnego masła, miodu i wiśni. Co roku w czerwcu organizowany jest Tradycyjny Wiśniowy Festiwal w Adampolu, a uczestniczą w nim tancerze i widzowie przyjeżdżający z Polski...Wciąż mieszka tu około 500 Polaków...". Niestety polaków jest coraz mniej - stanowią oni teraz już tylko 1/3 całej ludności.
Miasto Prato położone jest w północno-zachodniej części Florencji we Włoszech. Prato swoje początki ma za czasów Cesarstwa Rzymskiego. Ziemie dzisiejszego miasta otrzymywali za darmo weterani wojenni armii Rzymskiej. Pierwsza wzmianka o Prato pochodzi z roki 1142. Kroniki wspominają je jako ufortyfikowaną wieś. W Prato znajduje się "Castello dell'Imperatora" - XIII wieczny zamek Fryderyka II z Szwabii. Jest to jeden z najważniejszych obiektów architekturalnych w centralnych Włoszech. Kolejnymi zabytkami są: XV wieczna Bazylika Świętej Marii - "Basilica of Santa Maria delle Carceri" oraz XII wieczna Katedra Świętego Stefana - "Santo Stefano". Obecnie zamieszkuje je 170 388 osób. Miasta partnerskie to: Nam Dinh w Wietnamie, Albemarle County w USA, Roubaix we Francji, Changzhou w Chinach, Ebensee w Austrii, Wangen w Niemczech, Sarajewo w Bośni-Hercegowinie, Bir Lehlu w Sahrawi oraz Pabianice.
Mionica to wieś położona w Dyskrykcie Kolubara w Serbii. Legenda mówi, że Mionica zawdzięcza swoje imię po pięknej właścicielce tawerny - Mionie ("mio" po Serbsku oznacza drogi, kochany). Pierwsza wzmianka o Mionice to rok 1818 i informacja, że wieś stanowi 38 domów. Najstarszym budynkiem w miasteczku jest kościół z 1856 roku. Dziś Mionice zamieszkuje 1,723 osób. Miastami partnerskimi oprócz Tomaszowa Mazowieckiego są miejscowości: Laško w Słowenii oraz Katzrin w Izraelu.
Linares to miasto w południowej Hiszpanii, w andaluzyjskiej prowincji Jaen. W Linares odbywają coroczne turnieje szachowe, w których udział biorą czołowi szachiści świata. Swoje początki miasto ma w 1227 kiedy to Fernando III wzniósł tamtejszy zamek "Castillo De La Linares". Na przestrzeni wieków miasto rozwijało się. Duże korzyści miastu przyniosły złoża srebra i ołowiu, które wydobywano o XVII wieku. Dziś Linares zamieszkują 60,222 osoby. Miastem partnerskim oprócz naszego jest miejscowość Castres we Francji.
Iwano-Frankowsk - po polsku Stanisławów został założony w 1962 roku przez Andrzeja Potockiego, który nadał mu nazwę na cześć ojca Stanisława Rewery Potockiego. Pierwotnie pomyślany jako twierdza do obrony Rzeczypospolitej przed najazdami Tatarów. W 1676 oblegany przez Turków. Miasto odparło oblężenie. Trzy lata później Karol Onowy odnowił i umocnił fortyfikację. Rozbudowany w eopce baroku, nazywany był czasami "małym Lwowem". Po rozbiorach Stanisławów został włączony do Austrii (w ramach Królestwa Galicji i Lodomerii), od 1804 Cesarstwa Austriackiego, a od 1867 r. Austro-Węgier. W okresie II Rzeczypospolitej pełnił rolę stolicy województwa stanisławowskiego. W 1931 liczył 198 359 mieszkańców.
W 1939 r. Stanisławów został zajęty przez ZSRS i włączony do Ukraińskiej SRS. W czasie okupacji hitlerowskiej (lipiec 1941-lipiec 1944) gestapo dokonało masowych aresztowań kilkuset przedstawicieli polskiej inteligencji Stanisławowa oraz masowego mordu 800 Polaków w pobliskim Czarnym Lesie (20 sierpnia 1941) .W latach 1941-1943 w mieście znajdowało się getto żydowskie, którego więźniów wywieziono następnie do ośrodka zagłady Belzec w Bełżcu.
W mieście znajduje się bardzo dużo zabytków związanych z historią Polski: kościół dekanalny z 1700 roku z grobami Potockich, Kolegium Jezuitów, w którym kształcił się Franciszek Karpiński - polski poeta epoki oświecenia, twórca i główny przedstawiciel nurtu sentymentalnego w polskiej liryce.
Od 1945 ponownie w granicach Ukraińskiej SRS. Wówczas większość mieszkających w mieście Polaków została siłą wygnana ze Stanisławowa. W 1962, podczas obchodów 300-lecia miasta, jego nazwa została zmieniona na Iwano-Frankiwsk, na cześć wybitnego ukraińskiego pisarza Iwana Franko. Na początku lat 90. XX wieku miasto stanowiło silny ośrodek ukraińskiego ruchu niepodległościowego.
W Iwano-Frankowsku znajduje się port lotniczy. Zamieszkuje go 203,2 tys. mieszkańców. Miastem partnerskim jest Rzeszów.
Napisz komentarz
Komentarze