Rock’n’Roll ? A co to takiego

 W trakcie kiedy nieopatrznie, niezamierzenie, nieplanowanie rozpocząłem swoje muzyczne spotkania w Galerii ARKADY (pierwsze, jako epitafium na  śmierć Króla R&R  Presleya, przypadające na jego 75 urodziny - 2005r pt "Weekend z Elvisem") cyklu "Herosi Rock'n'Rolla", padł pomysł, wsparte zachętami przyjaciół, którzy  uczestniczyli  w moich spotkaniach, bym to wszystko co związane z tym stylem, modą, obyczajowością, miejscami młodzieżowego "kultu" w mieście a szczególnie ludźmi związanymi pasją z tym muzycznym stylem - zapisać. Jako "wszechnicę oświatową rock'n'rolla". Tak powstawały moje publikacje w postaci felietonów,  co w   konsekwencji, zaowocowało napisaniem i wydaniem Tryptyku Tomaszowskiego (tj."Moje miasto w rock'n'rollowym widzie", "A jednak Rock'n'Roll", "Rodzina LITERACKA '62"). Nie były to publikacje zawierające całą historię, więc w odpowiedzi powstała, nigdy nie wydana, moja kolejna opowieść  pt, "Subiektywna historia Rock'n'Rolla w Tomszowie Maz", którą w odcinkach chciałbym zamieszczać na portalu "Nasz Tomaszów". a oto pierwsza....

Miałem 13/14 lat. a była to jesień 1957 (wrzesień/październik), o tej porze roku mama często wysyłała mnie czy moich braci, tak jak inne mamy swoich synów z mojej dzielnicy (tak zwanej „na Górce” w Starzycach), w widły ulic Warszawska/Cmentarna/Długa. Tu znajdował się Miejski Ogród (dzisiejsza stacja paliw BP), w którym były (5 czy 6) szklarnie produkujące dla potrzeb mieszkańców miasta warzywa, tzw. nowalijki. Powierzchnia ogrodu wzdłuż tych ulic ogrodzona była siatką, która szczelnie porośnięta była dziko rosnącymi winoroślami,  z czarnym winogronem o bardzo słodkich kiściach.

Zrywaliśmy winny owoc przynosząc duże ilości do swoich domów. Nasze mamy przetwarzały winogrona na konfitury, dżemy, wina, soki i inne napoje, czyniąc zapasy na zimę czy wczesną wiosnę. Często na „winobraniu” spotykałem się ze starszym o dwa lata kolegą, dziś nieżyjącym, Andrzejem Śliwińskim (były pułkownik LWP).

Śliwińscy mieszkali w kamienicy Krycha przy ulicy Niebrowskiej a ja róg Warszawskiej/Zawadzkiej (dziś na tym podwórku znajduje się wulkanizacja). Andrzej był inteligentnym, oczytanym chłopakiem. Pewnego wieczoru, razem siedzieliśmy na winogronowym żywopłocie, blisko siebie, napełniając owocami swoje pojemniki. Po chwili Andrzej odzywa się do mnie, - Tolek zejdź na chwilę na ziemię, muszę tobie coś bardzo ważnego powiedzieć. Zszedłem na dół, zbliżyłem się do niego. Andrzej cały czas rozglądając się dookoła czy nikogo w pobliżu nie ma, wziął mnie pod rękę i wzdłuż ogrodzenia doszliśmy do ulicy Cmentarnej skręcając w jej głąb w lewo, na wysokość trzeciego/czwartego drzewa. Rozejrzał się jeszcze raz wokół, w lewo, w prawo po czym  nachylił się do mojego ucha, szeptem wypowiedział słowa.