Właśnie taka sytuacja wyzwalała wśród młodych, ogromny potencjał mądrych pomysłów na zabezpieczenie i spędzenie z sobą wolnego, od szkolnych zajęć i obowiązków domowych, czasu. Wśród wielu uczestników wymienionych świetlic kształtowała się pracapozytywistyczna u podstaw, „produkująca” przyszłych liderów młodzieżowych grup, poświęcających swój czas na działalność społeczną, tak bardzo potrzebną we współczesnym świecie, świecie wielkich zagrożeń, zniewolenia (narkotyki, dopalacze, alkohole, salony gier, komputery).
Dzisiejsze organizacje dziecięce, młodzieżowe, poza harcerstwem nie spełniają swej statutowej funkcji. Na początku lat pięćdziesiątych w budynku przy ulicy Mościckiego 6, powstał międzyzakładowy Dom Kultury "Włókniarz" a w nim po "Mazowszu", drugie kino w mieście o tej samej nazwie, które jako jedyne przetrwało do dzisiaj. Instytucja ta, bardzo wzbogaciła życie kulturalne w mieście. Poza seansami filmowymi, w każdą środę a nieraz w soboty, na scenie sali widowiskowej kina wystawiane były sztuki teatralne z łódzkich czy warszawskich kabaretów, teatrów, koncerty zespołów muzycznych, również rock’n’rollowych, tak lokalnych jak i krajowych. Istniała tu biblioteka i czytelnia.
Wielkie wzięcie miała czytelnia, (istnieje do dzisiaj w ZDK "Włókniarz"), do której przychodziliśmy poczytać trudno dostępne w kioskach Ruchu, tytuły czasopism. Bardziej poczytna prasa miała mały nakład, co powodowało jej reglamentację i niedostępność w kioskach . Najbardziej rozchwytywane to niektóre centralne dzienniki, kolorowe tygodniki, dwutygodniki, miesięczniki, kwartalniki. W drugiej połowie lat pięćdziesiątych świetlica przyzakładowa przy ZWCh Wistom przeobraża się w Dom Kultury "Chemik", w którym powstaje kolejne, trzecie kino w mieście o tej samej nazwie. Tym samym robotnicza społeczność i młodzież dzielnicy Kaczka, Wilanów i okolic dworca PKP, Spalskiej czy ulic Dworcowa/Główna, dostały potężny zastrzyk kulturalnej rozrywki.
Podziel się
Oceń
Napisz komentarz
Komentarze
Antoni Malewski
14.10.2020 14:10
Tak się w moim życiu wydarzyło, że rosłem, dojrzewałem równo z pokoleniem urodzonym (1945r) w okresie wojennym czy powojennym. Dzięki czemu rozwój inetektualny, kulturalny miasta (mam na myśli świetlice, kluby, kawiarnie, kina, koncerty, teatry - choć objazdowe) stałem się świadkiem, uczestnikiem tych przemian. Przyszedł taki czas, że pozwoliłem sobie, podzielić się swoimi uczuciami, doświadczeniami.z pokoleniami, które przyszło na ŚWIAT PO NAS.
Napisz komentarz
Komentarze