Kołdra zbyt krótka

Od kilku lat istnieje w naszym mieście noclegownia dla bezdomnych. Prowadzona jest przez Towarzystwo im. Św. Brata Alberta. Fundację do Tomaszowa sprowadził poprzedni prezydent, którego brat zasiadał nawet w Zarządzie jej tomaszowskiego Oddziału.  Już w chwili powołania do życia, noclegownia była krytykowana. Zdaniem wielu osób, zapewnianie doraźnego noclegu dla kilku bezdomnych było jedynie zasłoną dymną a nie realnym rozwiązaniem problemu.

Niedawno władze miasta podjęły decyzję, że na miejsce noclegowni zostanie utworzone w Tomaszowie całodobowe schronisko. Bezdomni nie będą już „wypędzani” z pierwszymi promieniami słońca, będą mieli prawo do całodniowego pobytu.  Ogłoszono konkurs dla organizacji pozarządowych, które chciałyby podjąć się prowadzenia schroniska. Wpłynęła tylko jedna oferta. Złożona została, jak można się było spodziewać, przez Towarzystwo im. Św. Brata Alberta.

Na działalność organizacji przeznaczono tym razem 140 tysięcy złotych, czyli o 45 tysięcy więcej niż dotychczas. Już tylko zestawienie tych dwóch kwot pokazuje, że po raz kolejny łatamy dziurę „dziurawą łatą”. Widać bardzo wyraźnie, że znowu komuś zabrakło pomysłu i mimo jak najlepszych intencji oraz dodatkowych pieniędzy nadal drepczemy w tej samej kałuży robiąc tylko nieco więcej błota.

Każdy z nas wydając własne pieniądze waży w pierwszym rzędzie potrzeby lub cele, jakie chciałby osiągnąć. Przy ograniczoności zasobów i teoretycznej nieograniczoności potrzeb, sztuką jest jak najefektywniejsze wydatkowanie posiadanych funduszy. Warto więc na początek zadać sobie pytanie co chcemy osiągnąć? I drugie: jakimi środkami dysponujemy (nie chodzi tylko o pieniądze) lub jakie chcemy na dany cel przeznaczyć? Dopiero odpowiedź na te pytania stanowi podstawę do stworzenia strategii postępowania, tworzenia planu wydatków i harmonogramu działań.

Co tak naprawdę możemy zrobić za dodatkowe 45 tysięcy złotych. Gdy się bliżej przyjrzeć, okazuje się że niewiele. Roczne koszty wynagrodzenia jednej osoby przy zastosowaniu najniższej krajowej to wydatek przekraczający 50% zwiększonych wydatków. Biorąc pod uwagę ciągłość pracy i limity godzin nadliczbowych, może okazać się konieczne zatrudnienie dwóch osób.  Tu już zaczyna się problem, bo 45 tysięcy nie wystarczy. A przecież to dopiero początek. Całodniowy pobyt, to oczywiście dodatkowe koszty związane z utrzymaniem, energią elektryczną, zużyciem wody, ścieków itd. Wyliczać można długo.

Nawet jeśli koszty związane z wyżywieniem i odzieniem rezydentów schroniska pokryje MOPS, darczyńcy, czy ktokolwiek inny, to i tak zabraknie pieniędzy na to, co najważniejsze. W tym przypadku oczywiście na resocjalizację, bo to ona powinna być wyznacznikiem działań podejmowanych wobec osób bezdomnych.