Wóda i prochy były moim Rajem

Wiele razy byłem obecny na tego typu spotkaniach, które miały dać młodym ludziom do myślenia. Najczęściej były, delikatnie mówiąc, nudne. Rzadko zdarzały się takie, gdzie słuchało się z prawdziwym zainteresowaniem a często wzruszeniem, tak jak to było dzisiaj, gdy opowiadał o sobie Jarek Wajk, legenda polskiego rocka.

 Muzyk nie starał się moralizować, przekonywać „na siłę” co dobre a co złe. Wajk, swoim zwyczajem, w porywający sposób opowiadał o sobie i swoich kolegach muzykach, którzy przesiąknięci rock’n’rollowym stylem życia, spadli na samo dno. Część z tego dna się podniosła. Część odeszła na zawsze.

 - Pamiętam Ryśka Riedla, chudego, zmęczonego, bezzębnego i naćpanego najlepszego polskiego wokalistę. Stał tak na scenie podczas koncertu i praktycznie nie istniał. Widziałem też jego małego syna, który na każde zawołanie ojca biegał do dilerów po prochy dla niego, czasem kursował między Katowicami a Sopotem  – wspominał Wajk. – Wtedy było mi to zupełnie obojętne, teraz bardzo tego żałuję – dodał.

 Jarek Wajk, dzisiaj zupełnie czysty, mówił czym w przeszłości były dla niego „prochy i wóda”. Stwierdził również, że nie ma podziału na mniej szkodliwy alkohol i bardziej szkodliwe narkotyki.

 - To wszystko jest jednym narkotykiem. Złym narkotykiem – mówił. – Nie należy również ulegać ułudzie picia „od czasu do czasu” oraz temu, że dziecko mówi „czasem lubię wypić, ale od narkotyków trzymam się z daleka”. To nie jest prawda – zaznaczał muzyk.

 Wajk poruszył również bardzo ważną sprawę jaką jest tolerancja, której tak naprawdę nie ma w Polsce.

- Wczoraj wychodząc z hotelu w drzwiach przepuścił mnie żołnierz „Panie przodem”, powiedział. Zgadza się, noszę długie włosy, ale myślałem że tamte czasy już minęły. Niestety – stwierdził zrezygnowany.

 Podczas spotkania z młodzieżą Jarosław Wajk zaśpiewał kilka numerów Oddziału Zamkniętego akompaniując sobie na gitarze. Publika nagradzała go za każdym razem długimi brawami.

 Spotkanie z Wajkiem zorganizowano w ramach Tomaszowskiego Forum Trzeźwości, którego pomysłodawcami są tomaszowskie stowarzyszenia abstynenckie Ala i Azyl.