Krótki komentarz powyborczy

Reklama

Wynik Marcina Witko jest tym lepszy, że został on wypracowany własną pracą i charakterem. Dodatkowo niejako na przekór niechętnemu jego osobie Zarządowi tomaszowskiego PiS z Marianem Holakiem na czele. Należy więc spodziewać się daleko idących zmian w lokalnej polityce. Poseł Witko staje się u nas naturalnym liderem partii, z którego głosem będą musieli liczyć się jej tomaszowscy działacze. Ze swoją funkcja najprawdopodobniej pożegna się będzie musiał szef powiatowych struktur, Marian Holak, osoba poniekąd odpowiedzialna za koalicją z PiS z SLD w Tomaszowie i czerpiąca z niej osobiste korzyści, w  postaci wynagrodzenia przewodniczącego Rady Nadzorczej w szpitalnej spółce TCZ.

Marcin Witko to osoba, która bez wątpienia nie pasuje do tomaszowskiej pisowskiej koterii,  która swoje wieloletnie trwania zawdzięczała sprzyjaniu posłowi Dariuszowi Selidze i eliminowaniu na jego rzecz wszelkich potencjalnych konkurentów. Cztery lata temu przeciwko kandydującemu z listy PiS, Mirosławowi Kuklińskiemu, mającemu osobiste poparcie Jarosława Kaczyńskiego i Macieja Płażyńskiego, wystawiono mało znaną szerszemu odbiorcy, Annę Grabek. W efekcie doszło do rozbicia głosów i żaden z tomaszowskich kandydatów mandatu nie zdobył.  W tym roku ten manewr próbowano powtórzyć. Na szczęście bezskutecznie. Wystawiona „na zająca” Grabek, przegrała z Witką w sposób druzgoczący. Tym razem wyborcy nie dali nabrać się na uśmiech z plakatu.

Na ile zwycięstwo Witki zmieni układ polityczny w Tomaszowie Mazowieckim? Może to być zmiana znacząca. Być może nawet skutkująca odwołaniem zarządu powiatu tomaszowskiego. Funkcjonowanie koalicji SLD - PiS - PO wydaje się być niewygodne przede wszystkim dla posła Prawa i Sprawiedliwości, ponieważ partia opozycyjna wspierająca starostę, który równocześnie jest szefem Platformy Obywatelskiej w Powiecie Tomaszowskim odbiera wiarygodność jemu samemu. Nie bez znaczenia  jest też, że ten powyborczy mariaż był jedną z przyczyn przegranej w wyborach prezydenckich.

Problemem Marcina Witko mogą być też radni Rady Miejskiej, którzy z PiS związani są tylko występowaniem na liście wyborczej. Należą do nich Stanisław Stańdo, Henryki Dworczak i wydaje się, że także Tomasz Wawro.

Porażką jest wynik Platformy Obywatelskiej, mimo zwycięstwa w Tomaszowie Mazowieckim, w całym okręgu straciła jeden mandat. Posłem przestaje być Jacek Zacharewicz. Do Sejmu wejdą na powrót Dorota Rutkowska i Elżbieta Radziszewska. 

Tomaszowska Platforma po raz kolejny poniosła klęskę. Przyczyną jest kryzys przywództwa. Obecny szef PO, Piotr Kagankiewicz, nie zdecydował się na kandydowanie do Sejmu. Wystawiono więc trójkę kandydatów, których głosy się rozbiły. Podobnie zrobiono 4 lata temu, kiedy kandydował Leszek Jakubowski. W efekcie po raz kolejny ponad 2 tysiące Tomaszowian zagłosowało na Elżbietę Radziszewską.

Partia Tuska w Tomaszowie Mazowieckim bez charyzmatycznego przywódcy skazana jest na wieczne niepowodzenia. 4,4 tysiąca głosów Cezarego Krawczyka specjalnie nie zachwyca, biorąc pod uwagę życiorys kandydata, który piastował wcześniej między innymi funkcje prezydenta miasta i wójta najbogatszej gminy w powiecie a obecnie radnego sejmiku województwa łódzkiego.

Dobry wynik osiągnęła natomiast, kandydując z 9 miejsca Barbara Klatka. Zdobyła więcej głosów niż kandydująca z tego samego miejsca na liście PiS, Anna Grabek.

Szacunek należy się Andrzejowi Barańskiemu, który jako lider Sojuszu Lewicy Demokratycznej, podjął wyzwanie i wyborach parlamentarnych postanowił kandydować osobiście, bez użycia „zajęcy kicających”. Wynik taki, jaki osiągnęła jego partia w całym kraju, chociaż u nas nieco prześcignęła Ruch Palikota, który zebrał dotychczasowy elektorat samoobrony, powiększony o mniejszości seksualne, co może skończyć się kolejną seks aferą (swoją drogą ciekawe o jakiej orientacji asystentów zatrudnią posłowie ugrupowania pana Janusza).

SLD utrzymało dotychczasowy stan posiadania. Posłem socjaldemokratów nadal pozostaje Artur Ostrowski z Piotrkowa Trybunalskiego. Prowadzona z ogromnym rozmacham kampania wyborcza przyniosła Andrzejowi Barańskiemu, jako wiceliderowi listy 4000 głosów. Sytuacja jest nie do pozazdroszczenia i na pewno władze tomaszowskiego SLD będą musiały wyciągnąć wnioski (także dotyczące współpracy z PiS w mieście i powiecie)

Generalnie trzeba przyznać, że nie poszczęściło się całej trójce naszych sejmikowych radnych. Jednak najsłabiej wypadła Anna Grabek. 

Nie zachwycili tomaszowscy kandydaci na liście PSL. Iwona Gawron, była wicedyrektorka Specjalnego Ośrodka Szkolno Wychowawczego otrzymała jedynie 370 głosów a Bogdan Kącki 850.  Posłem została, jak można się było spodziewać Krystyna Ozga. Ludowcy z całą pewnością czują się niedowartościowani. W Tomaszowie zdobyli nieco ponad 3% głosów. Nieco lepiej było w Powiecie. Wynik słabszy niż w wyborach samorządowych.

PSL wspiera w wyborach Rafała Zagozdona, który już dzisiaj powinien rozejrzeć się za nowym sojusznikiem, który mógłby w zdecydowany sposób poprzeć go w drugiej turze kolejnych wyborów prezydenckich, bo przy silnym przywództwie w PiS może mieć problem w starciu na przykład z radnym Markiem Kubiakiem.  

Po raz pierwszy w naszym okręgu mandat zdobył Ruch Palikota. Przypadł on szerzej nieznanemu Markowi Domarackiemu, który był na liście jedynką. Tomaszowianie stanowili na niej jedynie wypełniacze. Zbierając po kilkaset głosów i odbierając sobie samym szansę na wybór.