chiny

W Kaszgarze - jednej z dawnych oaz Jedwabnego Szlaku, można spotkać prawdziwą mozaikę kulturową. Najbardziej rzucają się w oczy rodowici Chińczycy (pochodzący przeważnie z innych miast) oraz mniejszość muzułmańska (Uygurowie), zamieszkująca całą, najdalej wysuniętą na zachód, prowincję Chin, Xinjiang (wymowa: [nie śmiejcie się] Śinźiań). Uygurowie plasują się w niższej klasie społeczeństwa.

Po nocy na posterunku policji granicznej dostałem śniadanie. Zastanawiałem się czy może tutaj trochę dłużej nie zostać. Po kilku łykach kawy (herbata na mnie w ogóle nie działa), stwierdziłem, że muszę szybko opuścić rejon pogranicza. Nie żeby ten był jakiś odpychający, ale ogólnie mam jakieś uprzedzenie do tego typu miejsc. A co jeśli znudziłbym się pani celnik i, za karę, był bym deportowany?

Rankiem, z Niko i Mannfredem, poszliśmy do punktu odprawy celno-paszportowej. Granicy pakistańsko-chińskiej, nie da się przekroczyć w inny sposób niż zorganizowanym transportem. Tutaj, celnicy mają ostemplowaną listę pasażerów, Autobus kosztuje ponad 30 dolarów i jest jedyną opcją. Jeśli naszego nazwiska nie ma na liście pasażerów, nie dostaniemy stempla w paszporcie. Dzięki mojemu fuksowi, udało mi się zaoszczędzić pieniądze, których i tak nie miałem (powiedzieli mi, że w Sost jest bankomat - niestety, informacja była nieprawidłowa).