Czynniki ryzyka osteoporozy są dość dobrze poznane. Na pewno możemy do nich zaliczyć: płeć żeńską, rasę białą i żółtą, niski ciężar ciała z wątłą budową, kobiety, które nie rodziły oraz predyspozycje rodzinne. Do innych lecz równolegle bardzo istotnych czynników ryzyka wystąpienia tej choroby zaliczamy: nieodpowiednią dietę z brakiem spożywania nabiału w tym głównie mleka, palenie tytoniu, nadużywanie alkoholu, brak systematycznego ruchu, współ- istnienie innych sprzyjających chorób w tym układu pokarmowego, wątroby, tarczycy, jajników i innych. Lekami przyczyniającymi się do zmniejszenia masy kostnej są m.in. niektóre sterydy, leki przeciwpadaczkowe, lit, heparyna czy środki zobojętniające sok żołądkowy.
Należy zawsze mieć to na uwadze. Jak już wspomniałem kobiety są znacznie częściej podatne na odwapnienie niż mężczyźni. Spowodowane jest to okresem przekwitania i wygaszaniem funkcji hormonów płciowych w tym głównie estrogenów. Dlatego substytucja hormonalna, terapia odpowiednimi lekami, prowadzona przez lekarza specjalistę jest skuteczna i wskazana. Oczywiście poprzez odpowiednie jedzenie i to najlepiej od pierwszych lat życia, w którym uwzględniamy nabiał (minimum 2 szklanki mleka dziennie lub jego zamienników) a także zapobieganiu innym czynnikom ryzyka w znacznym stopniu zapobiegamy rozwojowi demineralizacji kości.
Tutaj należy wspomnieć, że w niektórych dietach nie zalecane jest picie „białego płynu”, które posądza się o zaśluzowanie naszego organizmu. Z mojej praktyki lekarskiej wnioskuję, że brak zupełnie w diecie mleka znacznie szybciej przyśpiesza osteoporozę. Głównie tyczy to płci pięknej. Wapno z mleka i innego nabiału zapewnia ok. 70- 80% zapotrzebowania dobowego i w okresie pomenopauzalnym winno być uzupełniane preparatami wapnia. Musi być to zawsze pod kontrolą lekarza, który powinien wykluczyć choroby nerek czy choroby nowotworowe. Istotne jest także uzupeł- nienie witaminy D3, szczególnie w okresie jesienno- zimowym.
Wielu autorów podkreśla, że istotą niezawodnej terapii osteoporozy jest aktywność fizyczna, wzmocnienie układu kostno-stawowego i mięśniowego. leczenie osteoporozy pomenopauzalnej jest obecnie skuteczne i dlatego wdzięczne. Natomiast osteoporoza starcza związana z wiekiem oraz niepoznanymi dotychczas dostatecznie zawiłymi funkcjami hormonalnymi a także zależnością genetyczną jest nieuleczalna. Nie jest to równoznaczne z tym, że nie można umiejętnie pomóc pacjentowi.
Chcąc w pełni przekonać się, jakie mamy „silne kości” możemy wykonać dostępne i nieinwazyjne badanie densytometryczne, które określi poziom gęstości tkanki kostnej oraz oszacuje ryzyko złamań. Innymi alternatywnymi badaniami kości mogą być: tomografia komputerowa lub metody ultradźwiękowe. Badania te i ewentualne leczenie winno jednak być poprzedzone wizytą u lekarza rodzinnego oraz specjalisty z ginekologii, ortopedii, rehabilitacji lub innych.
W miastach wojewódzkich są specjalne Poradnie leczenia osteoporozy. leczenie odwapnienia kości specjalnie wymaga współpracy kilku lekarzy. Sam od kilku lat z powodzeniem stosując wobec chorych na osteoporozę kompleksową terapię, w tym kinezyterapię i leczenie fizykalne, jak wprowadzenie jonów wapnia przez prąd galwaniczny, leczenie polem magnetycznym, zabiegami krioterapii i innymi.
lek. med. Jacek Reichert
specjalista rehabilitacji medycznej
Źródło: kwartalnik "Sznurówka"
Napisz komentarz
Komentarze