Felietony

Kolejna część wspomnień z niedalekiej przeszłości

Z wielką niecierpliwością oczekiwałem na dzień 20 września 2013 roku, dzień w którym miało dojść do jubileuszowego benefisu Fundacji Sopockie Korzenie

Na mój wizerunek, muzyczną działalność, pisarstwo miało wpływ wiele wydarzeń, przeróżnych przypadków, życiowych sytuacji, między innymi słynna przesyłka z Nowego Jorku, o której Szymon opowiedział w liście z 18 września 2006 roku. Ten list Wojtek napisał do mnie już po inauguracji cyklu, w którym osobiście uczestniczył, Herosi Rock’n’Rolla w Galerii ARKADY przy ulicy Rzeźniczej. Pamiętałem o niezwykłej przygodzie Wojtka z płytową przesyłką ze Stanów. Ta korespondencja wskrzesiła w mojej pamięci wydarzenia z tamtych lat i zgadzam się, że te dwie płyty miały ogromne znaczenie zbudowaniu wokół jego osoby grupy przyjaciół, słuchaczy rock’n’rolla, którzy w konsekwencji zarazili się miłością do tego gatunku muzyki.

Budowanie alternatywnej rzeczywistości przez polityków różnych partyjnych frakcji to specjalność nie tylko tomaszowska, ani nawet nie Polska (chociaż u nas jest ona nieco przaśna i prowincjonalna).

Nie ma chyba nic gorszego niż niefrasobliwy stosunek do pieniędzy publicznych. W polskich samorządach nigdy nie było z tym najlepiej, ale z czasem jest coraz gorzej. Traktowanie wspólnego majątku, jak łupu, marnotrawstwo stało się normą i celem kolejnych samorządowych wyborów. Zasada "teraz k... My" wciąż obowiązuje i ma się dobrze, mimo wysiłków różnych organizacji społecznych, jak Transparency International. Obecnie ta niefrasobliwość jest z jednej strony infantylna, z drugiej wyjątkowo cyniczna. Co gorsza dotknęły nas bardzo trudne czasy. O oszczędnościach przetargowych możemy jedynie pomarzyć, o ile w ogóle udaje się znaleźć wykonawcę inwestycji, to cena oferowana przez niego, wymaga korygowania budżetowych zapisów. To co dwa lata temu można było wykonać za milion, dzisiaj potrafi kosztować 2 miliony. W tej sytuacji powinno się każdą wydawaną złotówkę oglądać kilka razy, ciąć zbędne wydatki, ograniczać wszystko to, co jest zbędne. Tak się jednak nie dzieje. Dlaczego? Bo łatwo jest wydawać nie swoje pieniądze, a publiczne znaczy nadal "niczyje". Sposób myślenia rodem z komuny wciąż jest aktualny.

Nie da się ukryć, że często zdarza mi się krytykować Zarząd tomaszowskiego Powiatu. I to wcale nie jest tak, że "kiedy chce się uderzyć psa, to kij się zawsze znajdzie"... Chyba zwyczajnie... tak jakoś... ot po prostu... nie potrafię docenić geniuszu. Jego błysk być może mnie oślepia. A okazuje się, że nowatorstwo, pomysłowość, zmyślność stawia rządzących naszym powiatem w prawdziwej awangardzie wśród samorządowców. Zrozumiałem dziś, że rozwiązania, jakie mam okazję obserwować, są wyjątkowe, nie spotykane nigdzie indziej. Ani w Polsce, ani nawet w całym cywilizowanym świecie. Nie wierzycie? No to wyobraźcie sobie, że można zorganizować święto dzieci... bez udziału dzieci. Ktoś zapyta co w tym genialnego? Prostota! Na co komu "rozwydrzone bachory", w dodatku często z patologicznych rodzin. Na święcie dzieci najważniejszy nie jest ten, kto ma prezent otrzymać, ale ten, kto ma go wręczać (bo przecież nawet sam tego prezentu nie kupował). Obecność dzieci mogłaby zakłócić sielankową atmosferę i rzucić cień na blask fotoreporterskich fleszy.

Subiektywna Historia Rock’n’Rolla w Tomaszowie Mazowieckim według Antoniego Malewskiego

Każda jednostka samorządu terytorialnego (JST) mogła zgłosić maksymalnie trzy wnioski o dofinansowanie w ramach Rządowego Funduszu Inwestycji Strategicznych. Projekty inwestycyjne można było zgłaszać w kategoriach odpowiednio do 65 mln zł, 30 mln zł oraz obligatoryjnie do 5 mln zł. Przekazane fundusze samorządy mogą przeznaczyć na dowolne cele, które uznają, że mają znaczenie kluczowe dla rozwoju lub bezpieczeństwa. To, jakie pomysły artykułują samorządowcy mówi wiele o nich samych, o ich kreatywności, zdolnościach nie tylko zarządczych ale i wyobraźni i umiejętności perspektywicznej oceny. Przeglądając listę kilkuset projektów widzimy, kto działa w sposób przemyślany, analizując dostępne dane demograficzne, makroekonomiczne, potrzeby i trendy społeczne. Staje się jasne kto działa w sposób przypadkowy i pod tzw. publiczkę, a kto ma faktycznie "głowę na karku"

50 lat NON STOPU w Sopocie  (Część Druga)

Jedno z najważniejszych wydarzeń kulturalnych w 2011 roku były jubileuszowe obchody, 50 lat Non Stopu w Sopocie”. Ta nowatorskie miejsce powstało dzięki ogromnym wysiłkom, pertraktacjom z władzą PRL pana Franciszka Walickiego – ojca chrzestnego polskiego rock’n’rolla. Czekałem na to wydarzenie ponad czterdzieści dziewięć (od 1962) lat. Nie mogłem w okresie powstawania ostatniej publikacji dotyczącej kultowego lokalu dla mojego pokolenia, jakim była w Tomaszowie Mazowieckim kawiarnia LITERACKA, pominąć jubileuszu miejsca, które miało wpływ na całe moje życie. Dziś wiem jedno, że moja, wakacyjna przygoda uczestnictwo i praca przed laty na tanecznych fajfach  w sopockim Non Stopie, o których opowiedziałem we wcześniejszych publikacjach, zadecydowała o właściwym wyborze życiowej drogi i przerwało monotonię peerelowską całego, powojennego pokolenia w naszym mieście.

Rozdział Kościoła od Państwa to niby oczywista oczywistość. Przynajmniej powinno tak być już od czasów "chrystusowych", gdzie atrybuty cesarskie przysługiwały Cesarzowi, uosabiającemu starożytną państwowość, oddzielone zostały od boskich, niematerialnych i duchowych. Mając na względzie fakt, że wielu Cezarów lubi swojej osobie przypisywać prawdziwie boskie pochodzenie, przez co mieszano sacrum i profanum, a równocześnie usprawiedliwiano wszelkie niegodziwości, miało to głębszy sens, niż opisana w Nowym Testamencie prowokacja werbalna.

I jak to bywa w przypadku polskich celebrytów wszystko postawione jest na głowie. Kwiatków bowiem nie sadzą w ogródku ale w dziurach na powiatowych drogach.

Radny powiatowy Paweł Łuczak z Koalicji Obywatelskiej proponuje, by zabrać pieniądze przeznaczone na niepełnosprawne dzieci i wydać je na procedury in vitro. Trudno powiedzieć skąd radni PO biorą tak genialne pomysły, ale ten nie jest pierwszym i chyba nie będzie ostatnim. Niedawno ten sam radny sugerował, by uchodźców z Ukrainy lokować w budynku dawnej stołówki Ośrodka Wypoczynkowego Borki. Zarząd Powiatu miał przynajmniej rozważyć taką możliwość i oszacować koszty realizacji tego pomysłu. Gdyby radny interesował się więcej sprawami powiatu, to wiedziałby, że budynek jest ruiną, pozbawioną podstawowych elementów infrastruktury, instalacją elektryczną grożącą pożarem i dachem wymagającym wymiany. Cóż... pomysł zawsze można zgłosić i... niech się świat śmieje

Przeglądając archiwa Instytutu Pamięci Narodowej można natknąć się na przeróżne ciekawe informacje. Przykładem może być wykaz nazwisk osób, które posiadały "zastrzeżenie" wyjazdu za granicę. Brzmi to może nieco egzotycznie w czasach, kiedy do większości europejskich krajów jeździć można tylko z dowodem osobistym lub prawem jazdy. Jednak w latach 80 i 90-tych ubiegłego wieku by przekroczyć graniczny szlaban potrzebny był paszport. Bez niego podróżowanie nie było możliwe. "Zastrzeżenie wyjazdu" znaczyło więc tyle samo, co zakaz wydania paszportu. Zawnioskować o niego mogły przeróżne instytucje. Wielorakie były też przyczyny takich wniosków. Niektóre z nich zaskakują. Podobnie, jak nazwiska, wciąż bardzo znanych w Tomaszowie osób.

  Ogromną rolę w utrzymaniu jedynie słusznego kierunku odgrywała  w PRL prasa. Dzienniki, tygodniki, miesięczniki, kwartalniki – dzięki nim nietrudno było w kraju utrzymać w ryzach socjalistyczną dyscyplinę.

Jest sobotni ranek, 10 kwietnia 2010 roku, siedzę przed komputerem i kończę rozdział  książki “A jednak Rock’n’Roll” zatytułowany „Rodzina - Radek Majchrzak”. Zbliża się dziewiąta, włączam telewizor, za chwilę ma się zacząć transmisja z uroczystości żałobnych w Katyniu - z udziałem Prezydenta RP, Lecha Kaczyńskiego - związanych z obchodami 70 rocznicy zbrodni katyńskiej.

Kto jeszcze pamięta określenie: adapter? Rzadko używane dziś, a 50 lat temu stanowiło symbol

Dzisiejszy felieton poświęcę... samemu sobie. Rzadko mam okazję to robić, ale skoro wiele osób mnie o to pyta, a nawet tropiciele sensacji wysyłają oficjalne zapytania w tej sprawie, to nie pozostaje nic innego, jak się trochę... pochwalić. Informacja znalazła się już na stronach Biuletynu Informacji Publicznej, nie jest więc żadną tajemnicą, ani ja sam nie mam zamiaru z tego tajemnicy czynić. Od marca zostałem powołany do nadzorowania działalności Tomaszowskiego Towarzystwa Budownictwa Społecznego.

Ta nazwa wydaje się być dzisiaj całkowicie zapomnianą

Czemuś biedny? Boś głupi! Czemuś głupi? Boś biedny. No właśnie. Samorządność powiatowa to taki właśnie twór. Zarówno biedny, jak i głupi. Nie wyposażony w dostateczne źródła finansowania, za to obciążony zdaniami.