Publicystyka

Wybory parlamentarne, samorządowe i do parlamentu europejskiego... Przez najbliższe półtora roku czeka nas fala wyborczych ekscesów i dziwnych akcji, mających otumanić ludzi, którzy i tak już się pogubili w swoich ocenach rzeczywistości. Do wciskania przysłowiowej ciemnoty przyzwyczailiśmy się tak bardzo, że nie robi ona na nas wrażenia i przyjmujemy ją za coś oczywistego. Przaśność i prymitywizm przekazu przestały nas razić. Przewijamy kolejne fotki oglądane na Facebooku bez większej refleksji. Co ciekawe bezmyślnie klikamy przycisk "lubię to" i... przechodzimy do kolejnego newsa o rozterkach sercowych Dody albo apostazji tego lub innego celebryty. Niestety przy okazji tworzenia medialnych "szopek" zabija się cenne często idee i autentyczne inicjatywy społeczne, poprzez ich totalne upolitycznienie. Ostatnio w Tomaszowie obserwujemy kolejne akcje, które u przyzwoitych ludzi budzić mogą jedynie zażenowanie.

Prace nad budżetem powiatu na kolejny rok ponoć trwają już od kilku miesięcy. Różowo nie jest. Cięte są wydatki inwestycyjne, chociaż mają ponoć powstać parkingi przed kościołem i cmentarzem w Będkowie. Zaskakujący pomysł, szczególnie jeśli weźmiemy pod uwagę czasy w jakich przyszło nam żyć. Wciąż brakuje racjonalizacji wydatków bieżących i mądrego strategicznego podejścia do zarządzania w ujęciu wieloletnim. Doskonałym przykładem są prowadzone prze powiat domy pomocy społecznej. Na początku ubiegłego roku było głośno o groźbie zamknięcia jednego z tomaszowskich DPS. Powodem miała być mała liczba pensjonariuszy i wysokie koszty utrzymania. Od tego czasu minęły prawie dwa lata. Wciąż są wolne miejsca, koszty wzrosły a Zarząd Powiatu ze starostą na czele nie zrobił nic, by sytuacji zaradzić. Po nowym roku koszty wzrosną jeszcze bardziej, a pracownicy (zresztą słusznie) od roku domagają się podwyżek. Przykro to stwierdzić ale brak działań ze strony Zarządu powiatu to najprostsza droga do tego, czego wszyscy chcielibyśmy uniknąć, a więc do likwidacji DPS

Planowane unieważnienie przetargu na opracowanie dokumentacji projektowej nowego bloku operacyjnego w Tomaszowskim Centrum Zdrowia, to jak zapowiadaliśmy nie jedyny problem, z jakim przychodzi się borykać naszemu szpitalowi. Jak się dowiadujemy aktualnie rozważana jest możliwość redukcji części łóżek na oddziale położniczo ginekologicznym. Oficjalnie powodem likwidacji łóżek jest niskie obłożenie, będące na poziomie 30%. Prawdziwe powody są dwa: tomaszowianki w Tomaszowie nie chcą rodzić a oddział generuje gigantyczne straty finansowe, które do końca roku mogą sięgnąć nawet 3 milionów złotych. Za to w Opocznie wydaje się, że położnictwo złapało drugi oddech, po sporych kłopotach poszło mocno do przodu. Niestety, złe wyniki finansowe pogłębiły jeszcze ustawowe podwyżki dla pielęgniarek. Koszt jednego porodu szacuje się obecnie na poziomie 4,5 tysiąca złotych. Tymczasem opieka nad kobietą ciężarną przez cały okres ciąży w ramach tzw. KOC to ok. 8 tysięcy złotych. Pieniądze jednak szpital dostaje pod warunkiem, że w placówce odbędzie się poród. Ale zacznijmy od początku

Był rok 1962, początek wakacji - czerwiec/lipiec – otrzymuję telegram z Gdańska od przyjaciela, tomaszowianina Andrzeja Tokarskiego, który w większości swój czas wolny w wakacje i ferie (wiosenne zimowe) spędzał u starszego brata na Wybrzeżu.

Tomaszowskie Towarzystwo Budownictwa Społecznego jest spółką, która realizuje zadania miasta związane z gospodarką mieszkaniową. Oznacza to, że jej zadaniem jest wypełnianie jednego z tzw. zadań własnych gminy, którym jest zabezpieczenie potrzeb mieszkaniowych mieszańców. Spółkę powołano do życia kilkanaście lat temu w związku z przyjęciem ustawy o wpieraniu niektórych form budownictwa mieszkaniowego i mieszkaniowym zasobie gminy. Ustawa regulowała formułę TBS-ów i poprzez Krajowy Fundusz Mieszkaniowy umożliwiała budowanie nowych mieszkań na wynajem.

Tak twierdzi Prezes Wiesław Chudzik i trudno mu się dziwić, bo przecież trudno się przyznać do własnych błędów. Niestety Pan Prezes mija się z prawdą w rozmowach z dziennikarzami nie podając żadnych faktów a jedynie wspominając o własnych mglistych domniemaniach. Zarządzanie szpitalem od dłuższego czasu budzi liczne pytania, nie tylko w zakresie polityki personalnej ale i podejmowanych decyzji o charakterze zarządczym. Bo co można powiedzieć o usługach dezynsekcji i deratyzacji, które realizowane mają być w TCZ na powierzchni 15 tys. m. kw. za kwotę niespełna 500 zł? Taka sama usługa w osiedlowym spożywczaku kosztuje 300 zł. A tu firma jeszcze dojechać musi z Łodzi

Hejt, hejterstwo, mowa nienawiści, to terminy, który wprost uwielbiają posługiwać się politycy. Kilka lat temu modne było pisanie na własnych profilach internetowych "HejtStop". Zabawne jest to, że hasłem posługiwali się często ludzie, którzy sami na co dzień parali się hejterstwem w jego różnorakich odmianach. Hasełka łatwo podchwytywać i sprzedawać bezmyślnej gawiedzi. Pod postem, który jakoby miał być przeciwko "mowie nienawiści" tryskały całe gejzery brutalnych komentarzy, na które autor nie reagował. Najciekawszym przykładem był wpis byłej już rzeczniczki ds. równego traktowania Prezydent Hanny Zdanowskiej, w którym nazywa mnie "ludzkim śmieciem". Cóż sama sobie wystawia świadectwo, podobnie jak Prezydent Łodzi, która na tego rodzaju zachowanie nie reagowała. Odczłowieczanie ludzi to typowo totalitarne praktyki rodem z Bełżca albo Auschwitz. Z pozoru liberalne a więc wolnościowe środowiska nie pojmują znaczenia podstawowych pojęć nie mówiąc o posiadaniu czegoś, co kiedyś nazywano kindersztubą. Zasada jest prosta: gdy ktoś wyraża się krytycznie o nas, to jest hejterem, gdy my kogoś obrzucamy wyzwiskami, poddajemy tę osobę krytyce. Hipokryzja czy po prostu niewiedza. Brat wspomnianej wyżej rzeczniczki w jednym ze swoich wpisów stwierdza natomiast, że hejter to ktoś anonimowy, a przecież jak się pisze pod własnym nazwiskiem, to się hejterem nie jest. Hm... poważnie? No ok, zdaniem tego pana wolne media to tylko te, które go chwalą... inne niekoniecznie

- Czy możesz mi wyjaśnić o co chodzi z tym rondem, bo nie za bardzo to pojmuję - zapytał mnie wczoraj jeden z liderów totalnej opozycji w Tomaszowie Mazowieckim. Odpowiedziałem, że oczywiście mogę, bo już wcześniej kilkanaście osób dzwoniło do mnie w tej sprawie. - Ktoś miał portfel, ktoś inny mu go podpieprzył a teraz kłócą się o to, czyj ten portfel tak naprawdę był.

Musimy odczarować Polskę powiatowo – gminną i aktywizować lokalne młode społeczności. Po raz pierwszy dla młodych zostały stworzone instrumenty, które pozwalają im pełniej angażować się w życie polityczne - powiedział PAP pełnomocnik rządu ds. polityki młodzieżowej Piotr Mazurek.

Wydatki na promocję powiatu okazują się jedną z najbardziej strzeżonych tajemnic, Mariusza Węgrzynowskiego. Radnym odmawia się udzielenia informacji, nie udostępnia się żądanych dokumentów, nawet w czasie trwania kontroli prowadzonych przez komisję rewizyjną. Czy to oznacza, że Starosta ma tak naprawdę coś do ukrycia? Czy mamy do czynienia jedynie ze zwykłą partyjniacką złośliwością, którą wzmacnia osobista próżność?

Historia lubi się powtarzać, zataczać koła i często śmieje nam się prosto w twarz. Czasem wesoło a czasem ze złośliwą przekorą. Takie refleksje mam po tym jak wylądowałem ostatnio na ławie oskarżonych w piotrkowskim Sądzie. Trudno nie odczuć rechotu losu, kiedy po jednej stronie sali siedzę ja, syn działacza Solidarności z lat 80-tych, wciąż pamiętający ubeckie rewizje w swoim domu, a po drugiej typ, który widnieje na liście donosicieli służby bezpieczeństwa PRL oraz wyszkolony w komunistycznym reżimie prokurator. Zabawne jest też to, że to oni znowu oskarżali. Wyrok (prawomocny), jaki zapadł okazał się korzystny dla mnie, a uzasadnienie stanowiło pochwałę profesjonalnie przygotowanego i napisanego artykułu. W dodatku ten w pierwszej instancji zapadł w Dniu Wolności Prasy, co ma dla mnie znaczenie symboliczne. Nie tej sprawie jednak poświęcę swój dzisiejszy felieton, ale temu, że w czasach, kiedy usuwa się ostatnie pomniki sławiące komunistyczną dyktaturę, bolszewicka mentalność nadal znajduje się w głowach wielu ludzi, szkolonych i wychowanych w duchu partyjnej indoktrynacji. Te osoby wciąż zachowują się, jak reprezentanci reżimowej władzy, aroganccy, pewnie siebie i wulgarni niczym witkiewiczowski Prokurator Scurvy, który jak zapewne pamiętacie lubił otaczać się Dziarskimi Chłopcami. Siedząc na sali Sądowej czekałem więc aż krzyknie: "hej dziarscy chłopcy do mnie" i zostanę zamknięty w sali przymusowego bezrobocia.

Setki tysięcy złotych wydaje Powiat Tomaszowski na tzw. promocję. Wydatki ujęte są nie tylko w kosztach ujmowanych przez wydział merytoryczny. Są one także "poukrywane" w innych wydziałach. Osobnymi funduszami dysponuje Powiatowe Centrum Rodziny, szpital i najprawdopodobniej w jakimś zakresie także szkoły. Pieniądze płyną szerokim strumieniem i nikt nie troszczy się o cel, sensowność i przede wszystkim efektywność. Na pytania zadawane przez radnego Grzegorza Glimasińskiego nikt nie potrafi odpowiedzieć a na odpowiedzi zawarte w interpelacjach czeka się całymi tygodniami, przy okazji spotykając się z aroganckim lekceważeniem ustawowych terminów. Radni z komisji rewizyjnej chcieli ostatnio sprawdzić ile kosztowały portrety Matki Boskiej Częstochowskiej i jakiem celowi miał służyć ich zakup. Weryfikowali też inne wydatki Wydziału Promocji. Kontrole wciąż prowadzą, ponieważ niektórzy z nich zażądali uszczegółowienia przedstawionych danych

Kilka lat temu głośna była w całej Polsce afera tzw. łowców skór. Najkrócej ujmując, dla tych, którzy nie do końca ją pamiętają, proceder polegał na sprzedawaniu danych osób zmarłych zakładom pogrzebowym na terenie Łodzi. Za każdego zmarłego, czyli tzw. "skórkę" (jak nazywano zmarłych) pracownicy pogotowia ratunkowego otrzymywali oczywiście finansowe gratyfikację. Mało kto wie, ale podobnie funkcjonowały firmy pogrzebowe w naszym mieście i chyba we wszystkich innych miastach w całej Polsce. Pogrzebowa gangsterka kwitła. W Tomaszowie płonęły nawet zakłady pogrzebowe, bito i zastraszano ludzi. W Łodzi jednak zrobiono krok, który wykroczył poza zwykłą w służbie zdrowia korupcję. Dla pieniędzy uśmiercano ludzi, podając im pavulon. Nikt nie zna prawdziwej liczby ofiar.

Wiele osób w ostatnich kilku dniach pytało mnie, co zainspirowało mnie do napisania artykułu na temat Archidiecezjalnej Szkoły Podstawowej, która posiada status szkoły publicznej. Odpowiedź na to jest prosta. Przyczynkiem były maile, jakie otrzymywałem od rodziców po publikacji bardzo jednostronnego artykułu w Tomaszowskim Informatorze Tygodniowym. Według piszących do mnie rodziców jego autor wykazał się skrajną nierzetelnością, nie zadając sobie trudu przedstawienia stanowiska dyrekcji szkoły. Nie przyszło m do głowy aby o szczegóły dopytać Urząd Miasta. Nie chcę oceniać cudzej pracy dziennikarskiej, ale faktycznie prezentacja stanowiska jednego radnego, który w dodatku związany jest ze szkołą konkurencyjną, można uznać za mocno dyskusyjne. Pominięcie wielu istotnych dla rzetelnej oceny sytuacji faktów przypomina raczej produkcje z telewizji Jacka Kurskiego i raport Antoniego Macierewicza. Przyznam, że ja w swoim artkule również nie przytoczyłem kilku ważnych kwestii. Nie dlatego, bym chciał coś ukrywać, ale artykuł byłby po prostu zbyt długi. Stąd niniejszy suplement.

Pytanie postawione w tytule może być zaskakujące, bo przecież pieniądze płynące szerokim strumieniem z Unii Europejskiej przez wiele lat stymulowały polską gospodarkę. To dzięki nim udało nam się, jako "zielona wyspa" przetrwać poprzedni kryzys gospodarczy. Dzisiaj te same wydatki będą ciągnąć nas nieuchronnie w dół i to nie dlatego, że częściowo były pokrywane z zaciąganych i drożejących kredytów, ale głównie z powodu swojej nieracjonalności, energochłonności i... pomnikowości.

Chodzi oczywiście o zdalne posiedzenia Rady Powiatu Tomaszowskiego. Pandemia dała o sobie póki co zapomnieć, a radni wciąż obradują w systemie "wycieczkowo - podróżnicznym". Wakacje dawno się skończyły ale by się wziąć za solidną pracę, jest problem. I nie jest to wina samych radnych ale Starosty, który najwyraźniej boi się wnosić o zwoływanie sesji w trybie zwyczajnym, zamiast nadzwyczajnego. Jak sama nazwa wskazuje powinien być on stosowany jedynie w przypadkach szczególnych. W Powiecie Tomaszowskim patologia stała się normą. I co gorsza nikomu to nie przeszkadza. "Jaki Pan, taki kram". Po raz kolejny przysłowia okazują się mądrością naszego narodu i szkoda tylko, że nie potrafimy z tych mądrości skorzystać.

Wszystko na to wskazuje. Z pozoru proste postępowanie dyscyplinarne trwało 5 lat. Mimo, że Sławomir Żegota starał się o to, by rozstrzygnięcie w możliwie krótkim terminie, czekał na nie kilkadziesiąt miesięcy. Były dyrektor Szkoły Podstawowej numer 14 twierdzi, że o interwencję w jego sprawie prosił wszystkich, od starosty po posłów. Nie tylko wydaje się, że bezskutecznie ale jego działania przynosiły wręcz odwrotny skutek. Teczka Żegoty nadal spoczywała w głębokich czeluściach czyjejś szuflady. Rzekome przewinienie miało się wkrótce przedawnić, nie zdążyło, ktoś jednak postanowił, że wyda orzeczenie. Dla samego zainteresowanego to dobrze, bo został całkowicie oczyszczony ze stawianych zarzutów. Niestety prowadzone postępowanie uniemożliwiło mu udział w nowym konkursie na dyrektora szkoły. Co boli najbardziej? - Dyrektorem się bywa, a najbardziej dokucza mi brak lojalności ludzi, z którymi pracowałem przez ostatnie kilkadziesiąt lat. To rozczarowuje najbardziej - mówi Sławomir Żegota

Rada Nadzorcza Tomaszowskiego Towarzystwa Budownictwa Społecznego pozytywnie zaopiniowała w tym tygodniu nowe warunki najmu lokali mieszkalnych budynków realizowanych w ramach programu "Mieszkanie TM Plus" między ulicami Barlickiego i Borek. Przygotowano trzy możliwe warianty, z których skorzysta niemal 1/3 lokatorów. Pozostali (aż 57 osób) zdecydowali się pozostać przy pierwotnych warunkach umowy.

Nasze publikacje, w których opisujemy sytuację finansową tomaszowskiego szpitala, po to tym, jak Rząd oraz posłowie przyjęli nowe stawki wynagrodzeń dla pracowników medycznych zatrudnianych na umowę o pracę wzbudziły wiele emocji. Najpierw napisały do nas zbulwersowane pielęgniarki, teraz otrzymaliśmy pismo od Przewodniczącego Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pracowników Medycznych, Piotra Dymona. Trudno niestety zgodzić się z którąkolwiek z tez w nim stawianych. Tak samo jak nie można zgodzić się z opiniami związku zawodowego pielęgniarek. Wniosek jaki daje się wysnuć jest tylko jeden: punkt widzenia każdej z grup zawodowych kończy się na czubku własnego nosa. Złośliwie można byłoby napisać, że długotrwałe i uporczywe wpatrywanie się w tę część swojej twarzy powoduje długotrwałą wadę wzroku, deformującą widziany obraz w stopniu karykaturalnym.

Dostęp do informacji publicznej, to element kontroli społecznej, jakiej poddawane są władze zarówno na szczeblu krajowym, jak i samorządowym. Jej szczególny formy to zapytania i interpelacje radnych, oraz zapytania, wysyłane przez dziennikarzy na podstawie Prawa Prasowego. Każda z form ma określone terminy w czasie których organa władzy zobowiązane są udzielić odpowiedzi. Okazuje się jednak, że są one notorycznie lekceważone. Politycy i urzędnicy nie zadają sobie nawet trudu, by zgodnie z prawem poinformować o konieczności wydłużenia terminu. Czy za każdym razem mamy do czynienia z chęcią ukrycia jakiś niewygodnych faktów lub działań? Niekoniecznie. Często chodzi o pychę i tzw. arogancję władzy. "Nie mamy pańskiego płaszcza i co nam pan zrobi?" Ten cytat z "Misia" jest jak najbardziej adekwatny, ponieważ rzeczywiście nie ma żadnych prawnych sankcji za opieszałość polityczno - urzędniczą. Oczywiście można wystąpić do SKO lub WSA, ale zajmuje to dużo czasu, tematy się dezaktualizują, a konsekwencje są żadne,