Publicystyka

Agitacja wyborcza na terenie szkół jest w naszym kraju zabroniona. Czy to oznacza, że nie jest ona prowadzona? Oczywiście nie. Agitacje polityczne prowadzone są cały czas. Powiat Tomaszowski jest tego najlepszym przykładem. Indoktrynacji politycznej podlegają uczniowie szkół ponadpodstawowych. Co na to Rady Rodziców? Czy podoba się to nauczycielom i oczywiście samym uczniom.

Spotkanie po latach, okazją do wspomnień ale także do tańca i dobrej zabawy...

Sytuacja w domach pomocy społecznej staje się coraz bardziej dramatyczna. Drastycznie rosną koszty utrzymania pensjonariuszy. Władze powiatu nie robią nic, by te koszty zracjonalizować. W ogłoszonych przez Starostę na ten rok szacowanych kosztach pobytu w powiatowych placówkach wzrost sięga 800 złotych na osobę. Przy obecnym poziomie inflacji, który jest powszechnie znany, nie powinien ten wzrost być dla nikogo zaskoczeniem. Tymczasem okazuje się, że jest dla niemal wszystkich podmiotów zaangażowanych w tę sferę pomocy społecznej. Wzrost kosztów dotknął także placówki prywatne. Przy czym warto zauważyć, że nie jest to jeszcze koniec, ponieważ większa część kosztów to wynagrodzenia personelu. W tym roku rząd zaplanował dwukrotną podwyżkę płacy minimalnej. W lipcu czeka nas kolejna. Obciąży ona samorządowe budżety.

Prawem i obowiązkiem radnego jest składanie wniosków oraz interpelacji w sprawach ważnych dla mieszkańców danego terenu. Co prawda nie wielu radnych z tych możliwości korzysta. Są też tacy, których pytania są, delikatnie to ujmując pozbawione sensu i logiki a stwarzają jedynie konieczność pracy dziesiątkom osób. Co gorsza pracy, z której kompletnie nic nie wynika, poza zmarnowanym czasem, który można poświęcić na działania bardziej konstruktywne. Przykładem jest ostatnia interpelacja radnego Piotra Kucharskiego, reprezentującego obecnie Polskę 2050 Szymona Hołowni.

Głupi naród wszystko kupi... Uważacie, że to tylko opinia Jacka Kurskiego, któremu przypisuje się tę "przenikliwą" polityczną maksymę? Nic podobnego. On ją jedynie arogancko i mało elegancko wyraził w werbalny sposób. W polityce wszyscy myślą podobnie, ale mało kto ma odwagę o tym mówić. I nie o to chodzi, by twierdzić, że politycy zawsze kłamią (choć niektórym zdarza się to wcale nierzadko), ale o to, że sami budujemy obraz świata oparty na mało znaczących hasłach, symbolach i wyobrażeniach. Wielokrotnie powtórzone kłamstwo staje się prawdą? Nie, ono nadal jest kłamstwem. Jego prawdziwość może być jedynie złudzeniem.

Najpiękniejszy okres mojej młodości przypadał na początek dekady lat sześćdziesiątych XX wieku. Ich symbolem stały się niezapomniane spotkania przy muzyce w prywatnych domach, mieszkaniach, popularnie zwane - prywatkami. By nie nadużywać zbędnych przymiotników dla zobrazowania tej umierającej, w skali lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku „instytucji”, pozwolę zacytować sobie wielki przebój Wojtka Gąssowskiego

Przyznam, że dzisiejszy felieton piszę z lekką zazdrością. Tylko nie chciałbym aby ktoś pomylił jej z zawiścią, bo moja zazdrość związana jest raczej z podziwem i ma pozytywny wymiar, który nazwałbym raczej wyzwaniem i chyba wzorem godnym do naśladowania. Będzie o młodym radnym z Sosnowca, Łukaszu Litewce. Jego przykład pokazuje jak bardzo wielowymiarowa może być działalność samorządowca i ile dobrego może zrobić. Że nie musi ograniczać się jedynie do uczestniczenia w sesjach, głosowaniach, czy zajmowania się sprawami miejskich finansów.

Kilka miesięcy temu na łamach portalu opisywaliśmy fakt podpisania przez Tomasza Zdonka deklaracji o współpracy ze służbami bezpieczeństwa PRL. Zanim ujawniliśmy akta, jakie znajdują się w archiwach Instytutu Pamięci Narodowej w Łodzi w papierowej wersji Tomaszowskiego Informatora Tygodniowego ukazał się artykuł autorstwa Krzysztofa Krasnodębskiego, który zaprzeczał faktowi współpracy radnego PO z komunistyczną bezpieką. Tekst oparto jedynie na informacji, jaką dziennikarzowi przesłano z IPN, a dziennikrz nnie dotarł do źródeł i nie starał się nawet przeprowadzić solidnej kwerendy. Obrona byłego redakcyjnego kolegi (choć jak informuje nas Andrzej Kucharczyk pracownikiem etatowym nigdy nie był) była o tyle konieczna, że coraz powszechniej mówiono w Tomaszowie o agenturalnej przeszłości tego polityka, podkreślającego często swoją opozycyjną historię życia. Rzeczywiście, w aktach TW Roberta żadnych donosów nie ma. Są za to informacje o dobrowolnej gotowości do współpracy

No i się znowu narobiło. I znowu muszę pisać felieton. I po raz kolejny prostować banialuki pisane w lokalnym tygodniku. Tym razem autorstwa samego redaktora naczelnego Andrzeja Kucharczyka, po którym jednak spodziewałbym się przynajmniej odrobiny rzetelności. Wszak w obronie wolnych mediów stawał. Czyżby wolne, to nierzetelne lub swawolne? Tym razem jest to tekst mocno skandaliczny nie tylko dlatego, że pośrednio po raz kolejny atakuje mnie i moją rodzinę ale jest też mocno przekłamany i zwyczajnie nieuczciwy. Pisanie, czy nawet sugerowanie, że jakiś urzędnik, a może sam prezydent próbował zastraszać członków Rady Seniorów jest czymś tak skrajnie nieprzyzwoitym, że aż trudno o tym bez normalnych ludzkich emocji pisać. Co ciekawe wskazywane osoby twierdzą, że rzeczywiście czuły się nękane ale wcale nie przez miejskich urzędników, tylko raczej przez przedstawicieli gazety. Ale po kolei.

Poniżej rozdział "Ogród botaniczny w ZDK" zawarty w książce "Rodzina "LITERACKA-'62". Zanim powstał Park XX-lecia (dzisiaj zwany Parkiem Solidarność) pełnił ..... bardzo ważną funkcję dla mieszkańców naszego miasta, poza kompleksem budynków ZDK "Włókniarz" (kino, kawiarnia, biblioteka, czytelnia) był tu też ogród botaniczny

Ludzie z tzw. niską samooceną wciąż potrzebują akceptacji ze strony innych ludzi. Na przykład masowo wysyłają zaproszenia w mediach społecznościowych do osób w ogóle im nie znanych, a następnie popisują się własną erudycją, która często ma charakter bardzo umowny. Pod swoimi wpisami domagają się "lajków" i tzw. "łapek w górę" i ludzie rzeczywiście "lajkują". Nawet najbardziej wymyślne głupstwa znajdują swoich amatorów, wyznawców i polubiaczy. Klaszczą, komentują i wyrażają opinię o sprawach o których nie mają zielonego pojęcia. Autor wpisów czuje się w ten sposób doceniony i zachęcony i popełnia kolejne, coraz bardziej kuriozalne i coraz bardziej agresywne. I one też, co ciekawe, znajdują uznanie. Wczoraj kilka osób podesłało mi wpisy internetowe pewnego lokalnego prawnika - celebryty, który w zamian za lajki pod postem obiecuje złożenie zawiadomienia do Prokuratury na Prezydenta miasta za rzekomą niegospodarność przy zakupie iluminacji świątecznych. Przy czym nie do końca wiadomo na czym ta niegospodarność ma polegać, bo z wpisu wynika, że na samym ich zakupie i chyba na tym, że oświetlenie świeci... zbyt jasno

Dziwaczne pomysły radnych, ich próby przypodobania się wyborcom, kosztują nas każdego roku setki tysięcy, jeśli nie miliony złotych. W niemal każdym budżecie znajdujemy zapisy dotyczące planowanych inwestycji, których inicjatorami są właśnie radni. Większość z nich nigdy nie zostanie zrealizowanych, co nie oznacza, że nic nie kosztują. Tak czy inaczej można się zawsze pochwalić inicjatywą. Sensowna czy nie, to już bez znaczenia. Należy jednak przyznać, że bardziej dotyczy to samorządu powiatowego niż miejskiego. Budżet powiatu przyjmie bowiem wszystko. W tym roku znalazło się w nim kilkanaście inwestycji drogowych. Kwoty na nie przeznaczane oscylują od kilku do kilkuset tysięcy złotych. Żadnej z nich nie da się zrealizować. Niektóre skończą na fazie projektowania, po czym projekty (za które zapłaciliśmy) trafią do szuflady a następnie oczywiście do kosza. Warto przy tym zwrócić uwagę na fakt, że często są wpisywane mało znaczące drogi, podczas, gdy te mocno eksploatowane latami nie mogą doczekać się remontu,

Wczoraj dotarła do mnie tragiczna informacja, w przerwie półfinałowego meczu ARGENTYNA vs CHORWACJA, że w piątek 9 grudnia 2022 roku zmarł mój przyjaciel (od przedszkolnych lat) Marian Matuszewski (1947-2022).

Rocznica ogłoszenia Stanu Wojennego z 13 grudnia 1981 roku jest zawsze okazją do przypomnienia mechanizmów funkcjonowania komunistycznego reżimu w Polsce. Często wspominamy bohaterskie postawy osób kontestujących system. Przy okazji znikają gdzieś ludzie, bez których brutalna służba bezpieczeństwa nie mogłaby funkcjonować. Mowa o różnego rodzaju donosicielach, tajnych współpracownikach, agentach, kontaktach operacyjnych. Pobudki ich działania były różne. Znajdowali się wśród nich ludzie złamani, zastraszeni, z różnych powodów szantażowani, ale też tacy którzy donosili na sąsiadów i znajomych z zawiści, dla pieniędzy, lub z pobudek ideologicznych. Przeglądając w Instytucie Pamięci Narodowej akta tajnego współpracownika o kryptonimie "Robert", czyli obecnego radnego powiatowego, Tomasza Zdonka, natrafiłem też na teczkę donosów pisanych przez innego współpracownika SB, któremu nadano pseudonim "Bartek". Działał on między innymi w środowisku pracowników MZPW "Mazovia". Agenta prowadził sierż. szt. M. Karczemski.

Gdy się oglądało się telewizję i czytało gazety, odnosiło się do niedawna wrażenie jakby stanu wojennego i Solidarności w Tomaszowie Mazowieckim nie było. Od jakiegoś czasu organizowane są u nas spotkania, prelekcje i rekonstrukcje historyczne. Rozmowę, którą możecie przeczytać poniżej przeprowadziłem kilka lat temu, ale w rocznicę 13 grudnia 1981 roku warto ją chyba przypomnieć.

Dzisiaj – 4 grudnia – Święto Górników, któremu patronuje od wieków Święta BARBARA. Moja siostra miała na imię BARBARA, choć urodziła się i wychowała w mieście włókniarzy to dorosłe życie, aż do śmierci, związana była ze śląskim górnictwem. Jej mężem – ZBIGNIEW – został chłopak ze stolicy włókniarzy, z miasta Łodzi, który ukończył Technikum Górnicze i studia na AGH w Krakowie. Razem w swoim małżeńskim związku wraz z przyszłymi na świat dziećmi, w komponowali się w górniczy świat Śląska. W swojej trzeciej publikacji, książce Tryptyku Tomaszowskiego pt „Rodzina LITERACKA ‘62” ostatni XXI rozdział poświęciłem siostrze, która zmarła w trakcie pisania w/w woluminu. Dzisiaj by uczcić JEJ pamięć, Barbórkowe święta górniczego bractwa, ich rodzin postanowiłem zamieścić ten rozdział na portalu „Nasz Tomaszów”.

Czy jest ktoś, komu nie zdarzyło się na portalu społecznościowym w sposób impulsywny polubić lub udostępnić tzw. "mema"? Założę się, że takie osoby są naprawdę nieliczne. Większości z nas wydaje się, że obrazki są jedynie niewinną zabawą lub oddają w jaki s sposób reprezentowany przez nas sposób postrzegania świata, albo aktualny stan emocji. Jak jest naprawdę? Otóż wcale nie tak, jak nam się wydaje. Najczęściej są narzędziem mającym właśnie wpływać na nasze emocje i je utrwalać. Te z kolei mają wpływ na to co robimy i to zarówno w krótkiej, jak i długiej perspektywie czasowej. Nawet jeśli myślimy, że jest inaczej to w dużym stopniu kształtują społeczną świadomość, równocześnie tę społeczność kompromitując.

Tomszowianin, mój przyjaciel - EDWARD WÓJCIAK - pisarz obu narodów (Polski i Kanady) zmarły trzy lata temu (2 sierpień 2019r) pozostawił po sobie napisanych i wydanych kilka książek, powieści (m.in, "Akademię Politury", "Zupę" z Króla" czy "Siwy Dym") wiele artykułów pisanych do kanadyjskiej gazety GAZETA, opowiadań a także wiele felietonów. Felietony o stałej nazwie tego cyklu, pod tytułem - OKRAKIEM publikował także na łamach portalu NaszTomaszow.pl. Jeden z nich, EDWARD, poświęcił mojej osobie pt. "Malewski jest wielki (When I'm Sixty Four)". By uczcić Jego pamięć i wyzwolić się z mojej próżności, pozwoliłem sobie zamieścić tekst felietonu i moje dziękczynne podziękowanie, z uwzględnieniem zawartego w tytule liczebnika "64", o co w nim chodzi. A więc... a więc ZAPRASZAM do przeczytania.

Rada Miejska w Tomaszowie Mazowieckim na sesji, która odbędzie się w najbliższy czwartek zajmie się projektami uchwał dotyczącymi nadania nazw kilku rondom na terenie miasta. Propozycje od kilku tygodni wywołują sporo emocji. We wtorek zebrały się w tej sprawie połączone komisje Rady. Przez pierwsze półtorej godziny radni dyskutowali intensywnie na temat procedur, sposobów głosowania, Nikt przy tym nie wspomniał ani słowem o Regulaminie Rady, który takie kwestie powinien regulować. Może radni go nie znają a może dokument nie nadąża za kreatywnością samorządowców. Dyskusje o samych sobie stają się więc normą.

Powiaty w całej Polsce alarmują o swoich problemach finansowych. Kryzys gospodarczy zagląda w okna samorządowcom. Ci, którzy przez ostatnie lata prowadzili racjonalną politykę wydatkową mają się nieco lepiej. Rozrzutność w czasie hossy, zaciągane kredyty ciągną pozostałych na przysłowiowe dno. Szereg jednostek zgłasza problemy z dopięciem budżetu i wykazuje w projektach deficyt w wydatkach bieżących. Podobnie jest w powiecie tomaszowskim. Już pobieżna analiza przedstawionego radnym projektu budżetu na 2023 rok budzi poważny niepokój. Pokazywany w nim deficyt sięga kilkunastu milionów. Jego kosz, uwzględniający odsetki od koniecznego kredytu to prawie 30 milionów złotych. No cóż, członkowie Zarządu Powiatu zapewne nadal będą występować na konferencjach prasowych mówiąc, że... bardzo się cieszą. Niestety cieszyć nie ma się z czego, bo powiat w dół ciągną między innymi nieprzemyślane decyzje inwestycyjne.