Kawalerami oraz Damą orderu „ECCE HOMO” w roku 2008 zostali:
Lee-Elizabeth Hőlscher-Langner za pomoc niesioną osobom potrzebującym, za łączenie ideałów piękna, sztuki i harmonii z miłością i miłosierdziem.
prof. dr hab. Jacek Łuczak za niesienie nadziei i ulgi w cierpieniu, za to, że choroba boleć nie musi, za walkę o godność umierania.
Leszek Ploch za radość, szansę artystycznego spełnienia i samorealizacji niesione osobom niepełnosprawnym.
prof. dr hab. Andrzej Szczeklik za bezinteresowność, konsekwencję i upór w pracy lekarskiej, za wielkie serce, za profesjonalizm w tworzeniu bazy i wiedzy medycznej.
Wszyscy laureaci wyrazili chęć przyjęcia orderu. Uroczystość wręczenia orderu ECCE HOMO odbędzie się 21 września w Tomaszowie Mazowieckim. O dokładnym terminie i miejscu uroczystości informować będziemy na bieżąco.
W tym roku uroczystości związane z wręczeniem orderów obchodzone będą po raz XI.
Ordery wręczono już blisko 60 laureatom, spośród których wymienić można m.in. Jana Pawła II, Dalajlamę, Janinę Ochojską, Juliana Kawalca, Ks. Jana Twardowskiego, Tadeusza Różewicza, Hannę Krall, Tadeusza Mazowieckiego, Irenę Sendlerową, Jerzego Owsiaka, ojca Mariana Żelazka, Wiesława Myśliwskiego, Annę Dymną, Vaclava Havla, Kazimierza Kutza.
W ubiegłym roku laureatami zostali: Jan Jakub Kolski, Ewa Błaszczyk, Linda Bergendahl Pauling, Czesław Santarius, o. Jan Wojciech Góra, Zbigniew Dziubiński, Zygmunt Konieczny
Więcej informacji na stronie internetowej orderu.
Lee-Elizabeth Hőlscher-Langner
Urodziła się w Berlinie, gdzie wzrastała otoczona muzyką, sztuką i literaturą. Ukończyła studia w Berlinie oraz Salzburgu, dyplom uzyskała w Mozarteum w Salzburgu (sztuka teatralna), potem otrzymywała liczne angaże poczynając od Munster – a kończąc na Renaissence - Theater w Berlinie. Wielokrotnie spotykała się z polskim teatrem (J. Grotowski, J. Szajna, G. Holoubek).
Zawarła małżeństwo z Lauridsem Holscherem (prawnikiem i dyplomatą), wraz z którym przybyła w 1991 do Krakowa, jako żona niemieckiego konsula generalnego.
Już w 1993 roku zwróciła uwagę na problemy osób samotnych w podeszłym wieku. Pierwszy punkt opieki stacjonarnej utworzyła we współpracy z Dziełem Maksymiliana Kolbego z Freiburga, przez dwa lata (1995/96) prowadziła prywatną kuchnię wydającą posiłki w formie zup, potem ze Znakami Nadziei (Frankfurt) otworzyła ,,Jedzenie na Kołach” (1997) we współpracy z PCK i pomocą jednego polskiego i jednego niemieckiego wolontariusza .
Od 1994 roku do chwili obecnej prowadzi ambulatoryjną opiekę domową nad potrzebującymi z udziałem niemieckich wolontariuszy. We współpracy z Caritas Proszowice/Kielce pomaga niepełnosprawnym i potrzebującym pomocy dzieciom i młodzieży. Pomaga wszystkim, którzy pomocy wymagają.
prof. dr hab. Andrzej Szczeklik
Andrzej Szczeklik, Kierownik II Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych UJ. Urodzony w Krakowie 29 lipca 1938 roku, tutaj ukończył Średnią Szkołę Muzyczną i wydział lekarski AM. Kształcenie podyplomowe kontynuował w Uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych i w Szwecji. Doktoryzował się i habilitował we Wrocławiu. Od stycznia 1972 objął kierownictwo Kliniki AM w Krakowie. W latach 1990-93 rektor Akademii Medycznej w Krakowie, doprowadził do powrotu wydziałów medycznych do Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Jego zainteresowania badawcze skupiają się wokół chorób serca i płuc.
W 1975 roku przedstawił teorię rozwoju częstej postaci astmy, tzw. aspirynowej, która została udowodniona w następnych latach i powszechnie przyjęta.
W 1976 r. wstrzyknął po raz pierwszy na świecie prostacyklinę sobie i swoim kolegom, opisał jej działanie na ustrój ludzki i wprowadził do leczenia chorób tętnic.
W roku 1997 uzyskał I nagrodę czasopisma Lancet za odkrycie podłoża genetycznego astmy oskrzelowej, w 1998 - Royal College of Physicians w Londynie przyznało mu członkostwo honorowe za odkrycie zaburzeń krzepnięcia krwi w chorobach serca.
W tym samym roku uzyskał główną nagrodę Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej i został wybrany - wraz z X Józefem Tischnerem - Krakowianinem Roku.
W 2001 roku wyróżniony I nagrodą Amerykańskiej Akademii Alergii Astmy i Immunologii.
W 1991 r. wygrał duży konkurs międzynarodowy na badania naukowe, ogłoszony przez Komisję Nauk Wspólnoty Europejskiej, a za uzyskane środki, wsparte następnie hojnie przez Rząd Flandrii i Rząd Polski - wyremontował od podstaw budynek szpitalny który zajmuje II Katedra Chorób Wewnętrznych i zbudował nowe, 5-piętrowe skrzydło kliniczne, nowe laboratoria badawcze i zaplecze dydaktyczne - stwarzając jeden z najnowocześniejszych ośrodków interny i genetyki medycznej w Europie.
Autor ok. 600 prac, w większości publikowanych w czasopismach międzynarodowych, a także kilku monografii i podręczników publikowanych m.in. w USA, Wielkiej Brytanii i Francji.
Członek Papieskiej Akademii Nauk, członek PAU, PAN oraz innych towarzystw naukowych. Doktorat h.c. AM we Wrocławiu, Warszawie Katowicach i Łodzi. Jest żonaty, ma dwóch synów i córkę.
Leszek Ploch
Doktor nauk humanistycznych, pedagog specjalny, muzyk, terapeuta. Główne działania rozwija w zakresie krzewienia kultury artystycznej oraz muzykoterapii osób niepełnosprawnych w procesie ich aktywizacji twórczej.
Teoretyk oraz praktyk w dziedzinie muzykoterapii dzieci ,młodzieży i dorosłych osób niepełnosprawnych. Działacz charytatywny, angażujący się na rzecz respektowania w szerokim środowisku oraz ochrony praw osób niepełnosprawnych do ich czynnego życia w kulturze i godnego wizerunku w społeczeństwie.
Autor kilku książek naukowych, kilkudziesięciu artykułów w czasopismach naukowych i pismach ogólnodostępnych.
Od 1969 roku czynnie zajmuje się promocją kultury artystycznej osób niepełnosprawnych w kraju i poza jego granicami. W konsekwencji, zainicjował i powołał do życia (jak dotychczas jedyne w skali kraju instytucje edukacji ciągłej tego rodzaj) formy aktywizacji twórczej:
1. w 1997 r. założył Fundację systematycznie wspierającą masowe, różnorodne akcje krzewienia kultury artystycznej osób niepełnosprawnych (z zasięgiem na cały kraj);
2. w 1985 r. utworzył i prowadzi 100 – osobowy Integracyjny Zespół Pieśni i Tańca „MAZOWIACY„;
3. w 2002 r. zainicjował otworzył i prowadzi Ogólnopolski Teatr Niepełnosprawnych;
4. w 2006 r. otworzył i prowadzi Integracyjne Studio Pantomimy;
5. od 1990 r. organizuje i bierze udział w cyklu masowych, charytatywnych imprez dla dzieci specjalnej troski z terenu województwa i kraju;
6. wypracował oryginalne, alternatywne metody pracy twórczej w rehabilitacji osób niepełnosprawnych;
7. rozwija szeroką współpracę ze szkołami średnimi i wyższymi propagując i szerząc ideę wolontariatu wśród młodzieży i studentów.
Za swą dotychczasową działalność został nagrodzony między innymi: Złotym Krzyżem Zasługi, Orderem Uśmiechu, Orderem Prymasowskim , Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Odznaką „Zasłużony Dla Kultury Polskiej”.
Prof. dr hab. Jacek Łuczak
Jacek Józef Łuczak, ur. w Poznaniu 30 grudnia 1934 z ojca kapitana - intendenta szpitala wojskowego, matki nauczycielki, absolwent Liceum im K Marcinkowskiego w 1953r. i Akademii Medycznej im K Marcinkowskiego w Poznaniu w 1958. 6 dzieci, dwie wnuczki. Hobby: turystyka, muzyka, dzieła sztuki, koszykówka, tenis stołowy.
Założyciel i profesor zwyczajny Katedry i Kliniki Medycyny Paliatywnej Akademii Medycznej w Poznaniu oraz kierownik medyczny Hospicjum Palium. Od 20 lat praktykuję opiekę paliatywną.
Twórca i Przewodniczący ECEPT (Stowarzyszenia Rozwijania Opieki Paliatywnej w krajach Europy Środkowo - Wschodniej), członek zespołu dyrektorów IAHPC - Międzynarodowe stowarzyszenie Opieki Paliatywnej i Hospicyjnej (Nowy Jork).
Założyciel Polskiego Towarzystwa Opieki Paliatywnej, Przewodniczący Krajowej Rady Opieki Paliatywnej i Hospicyjnej przy Ministerstwie Zdrowia przez trzy kadencje. Konsultant Krajowy w dziedzinie medycyny paliatywnej 1994 - 2002, wiceprzewodniczący Polish Hospice Fund z siedzibą we Wielkiej Brytanii, ekspert konsultanta krajowego ds. medycyny paliatywnej, Kierownik Ośrodka Wpierania i Edukacji w opiece paliatywnej dla krajów Europy środkowo-wschodniej.
Członek Komitetu Redakcyjnego: Journal of Palliative Care, Progress in Palliative Care, European J of Palliative Care, Polska Medycyna Paliatywna, Medycyna Praktyczna, Onkologia Współczesna, Ból, Nowa Medycyna, redaktor naczelny elektronicznej wersji czasopisma (kwartalnik) ECEPT Newsletter
Specjalista chorób wewnętrznych, anestezjologii i intensywnej terapii, kardiologii i medycyny paliatywnej, członek Królewskiego Towarzystwa Lekarskiego w Londynie (FRCP), autor ponad 400 prac ogłoszonych w polskich i zagranicznych czasopismach i wydawnictwach książkowych. w tym współautor znanej książki Transition In End of Life Care-Hospice and related developements In Eastern Europe and Central Asia(2003), promotor kilkunastu ukończonych prac doktorskich.
Współzałożyciel pierwszego w Poznaniu Oddziału Reanimacji kardiologicznej (1968),wprowadzenie do programu nauczania studentów akademii medycznych w Polsce autorskiego programu Pomocy Doraźnej(1983). Twórca pierwszego w Polsce Zespołu Opieki paliatywnej (poradnia i opieka domowa, wstępna nazwa - Poradnia Walki z Bólem w Katedrze Bólem, wraz z zespołem wyjazdowym wpisana do statutu szpitala) przy Katedrze Onkologii w Szpitalu Klinicznym nr 1 im. Przemienienia Pańskiego w Poznaniu (1987) oraz Oddziału opieki paliatywnej i pierwszej w Europie Kliniki Opieki Paliatywnej (1991).Od 2002 Szef Katedry i Kliniki Medycyny Paliatywnej Uniwersytetu Medycznego im K Marcinkowskiego.
Ordynator Hospicjum Palium oddziału szpitala klinicznego Przemienienia Pańskiego w Poznaniu. Formy te stanowiły wzorce do wprowadzania podobnych ośrodków opieki domowej i stacjonarnej (obecne ok. 500 ośrodka opieki paliatywnej i hospicyjnej w Polsce) organizowanych w ramach publicznej służby zdrowia w całej Polsce. Kierował zespołem, który przygotował Program Rozwoju Opieki Paliatywnej i Hospicyjnej MZ (1998) oraz był członkiem zespołu ekspertów, którzy przygotowali Standard Świadczeń (produktu) w specjalności medycyna paliatywna (1998) oraz Programu Specjalizacji w dziedzinie medycyny paliatywnej dla lekarzy. Brał udzial w programie tworzenia opieki paliatywnej w Tadżykistanie, Mołdawii oraz w regionie Panavezys (Litwa), od kilku miesięcy w charakterze eksperta Rady Europy w Serbii.
Od 1998, przez trzy kadencje, przewodniczący Eastern and Central Europe Palliative Care Task Force .Od 2006 roku z wyboru. Członek Zarządu Głównego IAHPC(International Association for Hospice and Palliative Care).
W oparciu o współpracę z ośrodkiem WHO w Oksfordzie (od 1991) wprowadził autorski program nauczania medycyny paliatywnej do programu nauczania studentów AM w Poznaniu (1991), oraz realizowany od tego czasu program szkolenia dla lekarzy i pielęgniarek oraz pracowników przygotowywanych do pracy w ośrodkach opieki paliatywnej i hospicyjnej na obszarze całej Polski (kilkadziesiąt kursów),
Przygotował w skali ogólnopolskiej i międzynarodowej bazy szkoleniowe dla praktycznego szkolenia personelu medycznego i wolontariuszy oraz centrum akredytacyjne dla szkolenia specjalistów w zakresie medycyny paliatywnej.
Napisz komentarz
Komentarze