Felietony

Na kogo głosować? Zapewne nie raz, każdy z nas zada sobie to pytanie w okresie najbliższych trzech tygodni. Kogo wybrać prezydentem a kto jest najlepszym kandydatem na radnego. Wybór wcale nie jest prosty, ponieważ zarejestrowano ponad 300 kandydatów do rady miasta, niewiele mniej do rady powiatu, do tego kandydaci na prezydenta, wójtów i radnych sejmiku wojewódzkiego. Istny cyrk, nawet znawcom tematu trudno się w tym gąszczu nazwisk połapać a co ma zrobić zwykły, statystyczny „zjadacz chleba”, który w obwodowej komisji wyborczej otrzymuje kartę do głosowania na której mnożą się nazwiska, imiona, cyferki i komitety. Chciałby wybrać jak najlepiej, ostatecznie wybiera, bo mu się coś dobrze lub źle kojarzy. Modnym w ostatnich latach jest dyskutowanie o tzw. odpolitycznieniu samorządów. Różne mniej lub bardziej mądre głowy rozprawiają, jak zmniejszyć wpływy partii politycznych na szczeblu lokalnym. Większość z tego, co słyszymy, to oczywiste brednie.

Od wielu już lat obserwujemy spór między PO i PiSem. O co chodzi w tym sporze nie widzą chyba nawet sami Ci, którzy go prowadzą. Mało merytorycznie, za to agresywnie i populistycznie. Rzadko obserwujemy debaty o sprawach ważnych, częściej wzajemne wyrzuty i ataki stricte personalne. Takie refleksje naszły mnie, kiedy oglądałem ostatnio program „Tomasz Lis Na Żywo”. Doszedłem do wniosku, że członkowie partii Jarosława Kaczyńskiego albo nie wiedzą po co przychodzą do studia, by wziąć udział w programach publicystycznych, albo po prostu, mówiąc kolokwialnie „rżną głupa”. Niestety, ale odnoszę też wrażenie, że politycy PO dają wciągać się w gierki partii opozycyjnej. W ten sposób dochodzi do nieporozumień i tym samym przestaje liczyć się dobro państwa, ważniejsze stają się prywatne rozgrywki.

Obiecałam wczoraj, że napiszę słów kilka na temat postulatów zatytułowanych „Tomaszów Miastem Rozwoju”, jakie zaprezentowali w miniony czwartek tomaszowscy entuzjaści Ruchu Poparcia Janusza Palikota. Będzie to pięć punktów przedstawionych w sposób całkowicie subiektywny.

Czym dla Polaków jest donos? Psycholog Michał Szulc twierdzi, że donos jest elementem naturalnego ludzkiego rewanżyzmu. Czy tak jest w istocie? Może jest tak, że osoby trudniące się donosicielstwem robią to dlatego, że chcą dać wyraz swojej prospołecznej postawie? Najczęściej jednak motywem jest zawiść i chęć „dołożenia” za wszelką cenę nielubianemu sąsiadowi. Czy anonimowi informatorzy to margines, czy może zjawisko powszechne? Okazuje się, że Polacy lubią tę formę aktywności i masowo donoszą do Izb Skarbowych, na sąsiada, znajomych a nawet członków własnej rodziny. Procederem tym trudnią się także konkurujące ze sobą firmy. Przeważająca większość „donosów” to oczywiście anonimy, wiele z nich przychodzi także na naszą skrzynkę mailową.

Kampania wyborcza w pełni. Naszym miastem po raz kolejny rządzi plotka. To ona ma największy wpływ na „preferencje” wyborcze Tomaszowian. Nie znaczy to oczywiście, że jest ona obecna w naszym życiu publicznym tylko w okresie poprzedzającym wybory. Funkcjonuje przez cały czas, umiejętnie podsycana przez jej roznosicieli, którzy posługują się nią z pełną premedytacją i świadomością skutków, jakie ze sobą niesie.

Przedwczoraj w programie "Tak jest" w TVN24 Michał Kamiński europoseł PiS grzmiał na antenie „ Rosja dzisiaj przeprowadza manewry w których Polska jest traktowana jako wróg. (…) Z naszej strony nie ma żadnej reakcji. Ja bym chciał wiedzieć, co premier polski, co Minister Obrony Narodowej, którzy wszyscy pod rząd prześcigali się w bardzo pochlebnych zdaniach na temat Rosji, co sądzą na ten temat? Jeżeli ktoś robi manewry, w których Polska jest wrogiem, to oznacza nie mniej nie więcej, że przygotowuje swoją armię do wojny z Polską”

Pomimo, iż do końca wakacji pozostało jeszcze sporo czasu, w większości sieci handlowych właśnie rozpoczęły się kiermasze przyborów i akcesoriów szkolnych. Prawdziwe oblężenie zaczynają przeżywać również księgarnie. Sierpień to bowiem miesiąc wzmożonych wydatków związanych z przygotowaniem dzieci do nowego roku szkolnego.

Rzadko zdarza nam się komentować materiały prasowe, jakie ukazują się w innych mediach. Tym razem jednak nie możemy przejść obojętnie obok informacji, jaka ukazała się w ostatnim numerze Tomaszowskiego Informatora Tygodniowego. Chodzi o zapowiedź imprezy, jaką ma być Rodzinny Rajd Rowerowy. Nie było by w tym być może nic niezwykłego, gdyby na imprezę z grupowej fotografii nie zapraszał skazany za pedofilię Michał R. Na fotografii obok dorosłych rowerzystów, radnego rady powiatu oraz Antoniego Smolarka nie mogło zabraknąć oczywiście dzieci.

Niestety nie dojdzie do skutku duża rockowa impreza, jaka miała odbyć się 27 sierpnia w Parku im. Solidarności. Koncert, organizatorzy chcieli połączyć z konkursem dla tomaszowskich zespołów. Zaproszono kilka zespołów, które po raz pierwszy miały zagrać w Tomaszowie. Były to między innymi Nook, Plagiat 199, 2 Loan oraz Kiev Office. Impreza nie odbędzie, ponieważ z finansowania, właściwie w ostatniej chwili, wycofał się starosta Powiatu Tomaszowskiego, Piotr Kagankiewicz.

Nie był to udany mecz dla naszych piłkarzy debiutujących w czwartej lidze grupie łódzkiej w meczu z drużyną Omegi Kleszczów. Mimo wspaniałej oprawy, jaka przygotowali swojej drużynie kibice, zabrakło woli zwycięstwa i może odrobiny skuteczności i umiejętności. Jeszcze raz mieliśmy okazję przekonać się, że piłka nożna, to nie tylko kasa, jak twierdzi wielu ale również talent i przede wszystkim ciężka, codzienna praca, czyli hektolitry wylanego potu. Im więcej potu na treningu, tym mniej łez na meczu.

Ciekawy artykuł ukazał się niedawno na stronach internetowych Unii Polityki Realnej. Jego autorem jest Tomasz Dalecki. Treść dla wielu osób może wydawać się kontrowersyjna, jednak może stanowić punkt wyjścia do dyskusji, w której decydującą rolę nie będzie odgrywał ustawiony w Warszawie krzyż ale prawdziwe problemy, na temat których najpopularniejsze polskie media milczą, skupiając się nie na treści ale obrazkach i sloganach łatwo zapadając w pamięć. Poniżej pełny przedruk artykułu.

Czy Polska piłka nożna osiągnęła już ostateczne dno? Czy można spaść jeszcze niżej? Czy jest już tak źle, by nie mogło być gorzej? – Takie pytania zadawać sobie musieli wszyscy polscy kibice pilki nożnej obserwując mecze o europejskie puchary.

Z pewną trwogą wyczytałem ostatnio, że wracają do nas czasy, kiedy organizowane były „niedziele czynu partyjnego”. O ile dobrze pamiętam, komunistyczny aparat propagandowy posługiwał się tego typu akcjami, by z jednej strony dać świadectwo własnej aktywności, z drugiej, by wytropić wszystkich tych, którzy byli niepokorni. Nie brał udziału? To znaczy, że jest wrogiem systemu i kwestionuje rolę partii, jako siły przewodniej narodu. Nie może skorzystać z zakładowego ośrodka wypoczynkowego a dzieci nie pojadą na kolonie do Kołobrzegu. Niedziele czynu partyjnego miały różny charakter. Zdarzało się lokalne malowanie płotów ale także duże ogólnopolskie niedzielne sprzątanie transmitowane przez ten jeden, jedyny kanał telewizyjny. Niedzielne czyny partyjne miały też jeszcze jeden cel. Ktoś kto grabił trawnik przed siedzibą „Komitetu” nie mógł być równocześnie uczestnikiem mszy w kościele. Do tej tradycji wracają obecne władze Tomaszowa Mazowieckiego.

Przeglądając dzisiaj strony internetowe Urzędu Miasta i Starostwa Powiatowego znalazłem kilka prawdziwych „perełek”. Powiatem postanowiłem zająć się w najbliższym czasie. Dzisiaj skupiam się wyłącznie na stronie miejskiej. Po zaszczytnym wyróżnieniu, za to, że przedsiębiorcy rejestrują się w KRS, jaką odebrał w ubiegłym tygodniu Waldemar Wendrowski w Świdnicy, chciałbym napisać bardzo krótko o arcydziele sztuki PR-owskiej, na jakie natknąłem się, gdy studiowałem uważnie oficjalne wieści powodziowe.

Dzisiaj na stronie tomaszowskiego Urzędu Miasta ukazała się szokująca dla wszystkich informacja, iż zostaliśmy uznani przez miesięcznik Forbes za najbardziej atrakcyjne dla inwestorów miasto w Polsce w kategorii miejscowości liczących od 50-150 tysięcy mieszkańców. Być może byłby to jakiś powód do dumy, gdy nie kryteria, jakie przy tworzeniu rankingu brane były pod uwagę. Właściwie kryterium to było tylko jedno: dynamika rejestracji nowych spółek handlowych w Krajowym Rejestrze Sądowym. Tym samym dzięki w/w wydawnictwu otrzymaliśmy chyba najbardziej głupią nagrodę w kategorii: gospodarka, jaką można sobie wyobrazić. Pytanie ile kosztowało i kto za to zapłacił nasuwa się samo.

Jak już pisaliśmy kilka dni temu, w miniony wtorek odbyły się wybory w tomaszowskim (miejskim) kole Platformy Obywatelskiej. Wybrano nowy zarząd oraz przewodniczącego, którym został Bartłomiej Matysiak. Tym samym doszło do przesilenia wewnątrz przodującego w sondażach ugrupowania politycznego. Zmianom warto przyjrzeć się nieco bliżej, ponieważ nie pozostaną one bez wpływu na wiele dziedzin życia w naszym mieście. Od sfery gospodarczej po społeczno – polityczną i z całą pewnością kulturalną.

Internet umożliwił przeciętnemu użytkownikowi udział w tworzeniu niezależnych mediów. Jeszcze w 2005 roku społeczność internetowa była zaledwie zjawiskiem powoli wypływającym na powierzchnię interaktywnego medium. Dzisiaj w Sieci sprawnie funkcjonuje globalna wspólnota uosabiająca demokratyczne prawo do wolności wyrażania poglądów, wyznań oraz zainteresowań.

Niewinna i na pozór nieszkodliwa zabawa dziecka może zakończyć się dużym ubytkiem w rodzicielskim portfelu. Przekonało się o tym kilku tomaszowian, którzy pozwolili swoim pociechom na zabawę należącym do nich telefonem komórkowym i zainstalowanie „darmowych” gier pochodzących z internetu. Rachunek telefoniczny „rekordzisty” sięgnął 8 tysięcy złotych. W kilku przypadkach sprawa trafiła do organów ścigania. Rodzice uważają, że wysokie opłaty telefoniczne nie są niczym innym, jak wyłudzeniem. Okazuje się jednak, że większość prowadzonych w podobnych sprawach postępowań zakończyło się umorzeniami. Efekt wszczętych najprawdopodobniej będzie podobny. Operatorzy oferujący gry na telefony komórkowe działają zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem.

Wielokrotnie przestrzegaliśmy naszych czytelników przed pozorną anonimowością Internetu. To, że nikt nas nie widzi, nie oznacza, że na zawsze pozostaniemy niewidoczni. Przekonało się już o tym kilka osób, którym zostały wytoczone procesy związane z obraźliwymi lub pomawiającymi wypowiedziami, jakie zamieściły na naszym portalu. W chwili obecnej toczy się kolejne postępowanie sądowe, tym razem na wniosek Przewodniczącego Rady Miejskiej, pana Zenona Łaskiego.

Wystarczy, by wskaźnik termometru mierzącego temperaturę powietrza, zaczął oscylować w okolicach zera a w większości mediów zaczynają pojawiać się informacje na temat bezdomności. Alarmistyczny i podniosły ton jest domeną nie tylko dziennikarzy ale również polityków, na co dzień brzydzących się brudnymi i roztaczającymi nieprzyjemną woń kloszardami. „Spieprzaj dziadu” zawołałby niejeden wybraniec narodu na progu swego biura poselskiego. Jednak wykazać się wrażliwością leży przecież w dobrym tonie. Hipokryzja polityków nikogo chyba nie dziwi. Podobną „wrażliwością” charakteryzują się niektórzy dziennikarze piszący o nieszczęśliwcach pozostających „nie z własnej winy” w trudnej sytuacji życiowej. A przecież wszyscy doskonale wiedzą, że 90% podopiecznych noclegowni to osoby, które same pozbawiły się dachu nad głową.